tag:blogger.com,1999:blog-81700463613855691492024-02-22T00:43:36.794-08:00Thomas BlommaertCeci n'est pas un blogTBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-64025541011962869872021-01-27T11:45:00.002-08:002021-01-27T11:52:50.893-08:00Bella ciao, Jan Blommaert<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhwu1czzfXZA2giVBz3b5voF5letN1Fgot2uOOee4QUkIuworQv0pU4zW-6Iil4sUNYZwzRRj_YOz9nMoo5-7WX0eX8bGPB_Gjq4bNfnO-0TsLNzWc_j03ub8_ANjGuD9w4ZNJd7AacRDj/s512/jan+blommaert.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="600" data-original-height="348" data-original-width="512" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhwu1czzfXZA2giVBz3b5voF5letN1Fgot2uOOee4QUkIuworQv0pU4zW-6Iil4sUNYZwzRRj_YOz9nMoo5-7WX0eX8bGPB_Gjq4bNfnO-0TsLNzWc_j03ub8_ANjGuD9w4ZNJd7AacRDj/s600/jan+blommaert.jpg"/></a></div><i>“Una mattina
<br />
mi sono alzato
<br />
O bella ciao, bella ciao, bella ciao, ciao, ciao
<br />
Una mattina mi sono alzato
<br />
E ho trovato l’invasor”</i>
<br />
<br />
<br />
Zaterdag, 2 januari, 11.30u. In de living van zijn rijhuis in Oud-Berchem, omringd door zijn boeken, papers, kranten en tijdschriften, ligt een doodzieke Jan Blommaert in zijn zetel. Hij kijkt door het raam naar buiten, de Jozef Balstraat in. Daar zet een delegatie van oude en jonge strijdmakkers, vrienden en kameraden van de uitgeverij onder leiding van operazanger Tristan Faes en gitarist Jokke Schreurs het lied van de Italiaanse partizanen in. Buren komen in hun deurgat staan en zingen mee. Jan blijft in zijn sofa. Zijn lichaam is op. Kapot. Maar zijn ogen lachen. En traag maar zeker steekt hij zijn vuist de lucht in. Adieu, lieve Jan.
<br />
<br />
De grote vriendelijke reus, de professor, de Vlaamse Chomsky, het boegbeeld van EPO overleed afgelopen nacht. Het was het einde van een acht maanden lange laatste tocht. Een zeldzame vorm van kanker op zijn stembanden met uitzaaiingen over heel zijn lijf: het doodsvonnis, want dat was het echt, viel in maart, vlak voor de eerste lockdown. Hij bleef er wonderlijk kalm onder. “Ik was op dat ogenblik al mee in de trein”, vertelde hij daarover. “Het maakte voor mij niet uit hoe snel die gaat. Het normale leven eindigde op dat moment. Ik heb er toen twintig minuten over gedaan om, zoals we dat in Vlaanderen zeggen, mijn rekeningen te maken.”
<br />
<br />
Ja, het was wachten op het onvermijdelijke. Toch is de uitgeverij vandaag een vat vol droefenis en melancholie. Al die dood, godverdomme. De mails, berichten en telefoonoproepen stromen binnen. Maar wij hebben alleen zin om te janken en dat doen we ook. Jan, de man met de breedgerande hoed en het hart voor kleine mensen, was 59. Dat is geen leeftijd om afscheid te nemen. We troosten ons met de gedachte dat zijn intellectuele erfenis monumentaal is. Hij inspireerde generaties studenten, activisten, vakbonders, middenvelders, enzovoort. Ook tal van EPO-auteurs staan op zijn schouders. Dat zal na vandaag niet stoppen. Zijn werk leéft.
<br />
<br />
<b>Het boek als hamer om op een nagel te kloppen
</b>
<br />
<br />
De samenwerking tussen Jan en EPO had iets van een gesmeerd huwelijk. Begin jaren negentig van de vorige eeuw – de helft van onze huidige ploeg zat nog op de lagere of middelbare school – kwam hij voor het eerst naar de uitgeverij. Samen met Jef Verschueren had hij na Zwarte Zondag, de dag dat het Vlaams Blok doorbrak, <i>Het Belgisch migrantendebat</i> bij elkaar getikt. Jan en Jef: dat klinkt als een olijk duo maar met het boek schopten ze tegen vele schenen, ook progressieve. Hun analyse: met de oprichting van het Koninklijk Commissariaat voor het Migrantenbeleid is het paradigma van het debat verschoven van sociaaleconomische naar culturele en religieuze aspecten. Hun ongemakkelijke conclusie: ons migrantenbeleid is door en door rechts.
<br />
<br />
<i>Het Belgisch migrantendebat</i> sloeg in als een bom en Jan en Jef kregen er in 1993 de Arkprijs voor het Vrije Woord voor. In de drie decennia die volgden zou Jan uitgroeien tot een boegbeeld van de uitgeverij. In de nineties publiceerde hij als co-editor (met Raymond Detrez) <i>Nationalisme</i> en coauteur (opnieuw met Jef Verschueren) <i>Van blok tot bouwsteen</i>. Vanaf 2001 schreef hij, soms met anderen, soms alleen, gemiddeld meer dan één boek om de twee jaar bij EPO: <i>Ik stel vast</i> (2001), <i>Populisme</i> (2004), <i>De crisis van de democratie</i> (2007), <i>Taal onderwijs en de samenleving</i> (2008), <i>Socialisme voor (her)beginners</i> (2010), <i>De heruitvinding van de samenleving </i>(2011), De 360° werknemer (2012), <i>Superdiversiteit en democratie </i>(2014), <i>De paradox van Hayek</i> (2014), <i>Let op je woorden</i> (2016), <i>Frames, formats en selfies</i> (2017), <i>U zegt wat wij denken </i>(2018) en <i>Wat was er echt belangrijk in mijn academisch leven?</i> (2020).
<br />
<br />
Al die titels hadden iets van hamers. We spreken dan niet over hun gewicht, want Jan hield van dunnetjes, wel over hun gebruikswaarde. Met een hamer, dat is geweten, klop je op een nagel. Met de boeken van Jan mengde je je in publieke debatten.
<br />
<br />
<b>Opvoeder</b>
<br />
<br />
Meer dan een professor met grote P was Jan een opvoeder. Nooit vergeten we zijn lezing in de Singel in Antwerpen die hij later zou uitwerken tot <i>Let op je woorden. Politiek, taal en strijd</i> – de ondertitel zei het helemaal. “Neemt een ‘werknemer’ werk? Kan een loon een ‘last’ of een ‘handicap’ zijn? Wat bedoelen onze politici wanneer ze zeggen dat we ‘zuurstof ’ aan ‘onze economie’ moeten geven? En op wie slaat de crisis in het begrip ‘vluchtelingencrisis’?” Je kon een speld horen vallen in die grote, majestueuze zaal. Het inspireerde vakbondsman Bruno Verlaeckt later tot een uitspraak die ons als muziek in de oren klonk: “De boeken van EPO in het algemeen en van Jan in het bijzonder zijn vormingsinstrumenten voor de vakbond.”
<br />
<br />
Voor het geld hoefde hij titels als <i>Let op je woorden</i> niet de wereld in te schoppen. Niet dat hij rijk was, dat bedoelen we niet. Maar principieel weigerde hij auteursrechten voor zijn boeken. Uit sympathie voor het politieke project dat EPO is. Daarmee zette hij de traditie verder van Jaap Kruithof, die andere intellectuele reus die in de Lange Pastoorstraat publiceerde.
<br />
<br />
Voor het prestige nog veel minder. In de internationale academische wereld was hij, tot zijn eigen ergernis, men leze zijn afscheidsessay, dan al lang een popster waarmee iedereen op de foto wilde. Hij publiceerde aan de lopende band peer reviewed papers. Zijn Engelse boeken verschenen bij wereldvermaarde instituten als Cambridge University Press, Routledge en Bloomsbury. Hij was keynotespeaker op lezingen over heel de planeet en werkte voor topuniversiteiten in Groot-Brittannië, de VS, China, Finland, Zuid-Afrika en Nederland. Hij was ook een van onze meest geciteerde academici. En toch speelde hij in een andere competitie dan veel van zijn collega’s aan de top: het circus van ego’s en agenda’s was hem vreemd.
<br />
<br />
<b>Strijd, kennis en macht
</b>
<br />
<br />
Een breder publiek bereiken vond hij een plicht. Jan bestempelde zich graag als een kennisactivist: “In een wereld waarin kennis tegelijk ruimer beschikbaar is dan ooit, en tegelijk exclusiever en elitairder dan ooit tevoren is kennis een slagveld en moeten degenen die er professioneel bij betrokken zijn zich daarvan bewust zijn. Voor mijzelf sprekend: een neutrale houding ten opzichte van kennis is onmogelijk, want het zou kennis slap, machteloos, van weinig betekenis maken in de ogen van degenen die eraan worden blootgesteld. Daarom hebben we een activistische houding nodig, een waarin de strijd om kennis door macht wordt gevoerd, waarbij kennis wordt geactiveerd als een belangrijk instrument voor de bevrijding van mensen, en als een centraal instrument ter ondersteuning van elke poging om tot een rechtvaardiger en eerlijker samenleving te komen.”
<br />
<br />
Die desem zat niet alleen in zijn boeken. Drie decennia kon je in Vlaanderen geen debat, lezing, workshop, training rond onderwijs, maatschappelijk werk, zorg, recht, politie, antiracisme, feminisme, vluchtelingen, jongerenorganisaties of vakbonden bijwonen of je liep Jan tegen het lijf. Met zijn vrouw Pika organiseerde hij het protest tegen de geplande sluiting van het Koninklijk Atheneum van Berchem en schreef hij een dossier dat ervoor zorgde dat de school openbleef. Maar hij was ook een van de bezielers van de Soundtrack van het Verzet in café Roodwit, achter zijn hoek in Oud-Berchem.
<br />
<br />
Op belangrijke momenten stond Jan er altijd. We herinneren ons een decemberochtend in 2014 met een barre koude en een regen die de dappersten van straat veegde. Het was algemene staking en op initiatief van Hart boven Hard gingen we met een groep artiesten en culturo’s, zoals men dan zegt, onze solidariteit betuigen. Jan was erbij, uiteraard was hij erbij. Gehuld in een waterdicht berenvel, dikke muts op het hoofd, megafoon in de ene hand en sigaret in de andere vergastte hij zijn publiek op een meeslepend college over stakingen. Een paar honderd dokwerkers hingen aan zijn lippen. Iemand riep: “Is dat een echte professor?”
<br />
<br />
Hij was zijn tijd vaak vooruit. In België introduceerde hij, aan de hand van veldwerk in zijn geliefde Statiestraat in Oud-Berchem, het begrip superdiversiteit. En in <i>Knack</i> vertelde hij onlangs nog hoe hij drie decennia geleden als jonge hoogleraar afrikanistiek solliciteerde voor de baan van directeur van het AfricaMuseum in Tervuren. “Voor alle duidelijkheid: ik wilde die baan niet. Dat heb ik ook meteen gezegd tegen de commissie waarvoor ik – tot mijn grote verrassing – mijn visienota mocht gaan verdedigen. Zo kreeg ik de kans om vijfenveertig minuten lang mijn ideeën uiteen te zetten. Mijn redenering was en is dat je van een gebouw waarvan de façade om de vijf meter met het embleem van Leopold II is opgesmukt, geen hedendaags Afrika-museum kunt maken. Het museum van Tervuren was wereldwijd bekend als het laatste koloniale museum: dáár moest je zijn om in het hoofd te kijken van een koloniale ambtenaar. In plaats van dat museum te renoveren, hadden ze het moeten bewaren zoals het was, als metamuseum.” Dertig jaar geleden!
<br />
<br />
<b>Socialisme</b>
<br />
<br />
‘We zitten zonder socialistische partij’. Dat was de titel van een open brief van Jan in 2009 op Indymedia. Peter Mertens kopte de bal binnen in een opiniestuk in De Morgen. De Ronde Tafel van Socialisten was geboren.
<br />
<br />
Jan geloofde dat een ander systeem mogelijk en nodig was. In 2010 publiceerde hij <i>Socialisme voor (her)beginners</i>. “Ik schrijf dit boekje vanuit een onwankelbare overtuiging”, lees je in het voorwoord. “Ik ben socialist en heb het marxisme altijd de meest indrukwekkende en stimulerende denkrichting gevonden. Ik schrijf het op een moment waarop socialisme enerzijds passé lijkt, en anderzijds aan een plotse revival blijkt te zijn begonnen. De economische crisis die ons sinds 2008 treft heeft als merkwaardig effect dat velen met belangstelling de keuken van het socialisme komen inspecteren, op zoek naar nuttige recepten. Dit geldt ook voor mensen die tot voor kort een nauwelijks verholen allergie hadden voor socialisme, het woord ‘kapitalisme’ niet over hun lippen kregen, en enthousiast waren over de zogenaamde vrije markt en het liberale gedachtegoed. Ik schrijf het boekje in de eerste plaats voor mijn kinderen en hun vrienden. Zij groeien op in een wereld die volkomen door consumptie wordt gedomineerd. De geschiedenislessen maken nog nauwelijks melding van de Sovjet-Unie en in het handboek economie wordt een bewust consumerende familie, die bio- en fair-tradeproducten koopt en geen wagen heeft, benoemd als de ‘Familie Wijsneus’.”
<br />
<br />
En dan: “Het boekje heeft als enige doel het socialisme voor die jongeren, die ‘beginners’, terug op de kaart te plaatsen. Ik schrijf het daarnaast ook voor herbeginners, mensen die ten gronde socialist zijn maar hun overtuiging doorheen vele jaren van tegenslag hebben verdund, die erover zijn gaan twijfelen en er misschien al een en ander van vergeten zijn. Socialisme moet er blijven zijn, ook in een tijd waarin de Socialistische Partij nerveus wordt van haar eigen naam. Het moet blijven aangeboden worden als een alternatief maatschappijmodel voor jonge mensen, die er misschien wat antwoorden op hun vragen in vinden.”
<br />
<br />
<b>Rest in power, lieve Jan
</b>
<br />
<br />
Het is vandaag een trieste dag. Links verliest een van zijn belangrijkste intellectuelen. Maar we verliezen ook een ontzettend lieve man waarmee samenwerken altijd een feest was, en die op tijd en stond ook graag een glas dronk en onwaarschijnlijk grappig kon zijn.
<br />
<br />
We omhelzen Jans vrouw Pika, met wie hij een ijzersterke tandem vormde en die de eerste lezer van al zijn boeken was. We omhelzen zijn zoons Frederik en Alexander.
<br />
<br />
Rest in power, lieve Jan.
<br />
<br />
Het was een voorrecht om je te kennen.
<br />
<br />
We zullen je nooit vergeten.
<br />
<br />
We zetten je werk voort.
<br />
<br />
<br />
(7 januari 2021)<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidrLIl896DsiQO5wDfGG97iE_IgUeP1aZ4pMBN8SqilM1woFrPQdYzqkWKdq8uOKcd_v_CCuQ5PLs0ECouK-c8BsMb6xRDCMbE23zmcDvEHfGG2HO6Fs9_raK5RMujjdTEjb2I0MgnfoAb/s474/jan+2.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="349" data-original-width="474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidrLIl896DsiQO5wDfGG97iE_IgUeP1aZ4pMBN8SqilM1woFrPQdYzqkWKdq8uOKcd_v_CCuQ5PLs0ECouK-c8BsMb6xRDCMbE23zmcDvEHfGG2HO6Fs9_raK5RMujjdTEjb2I0MgnfoAb/s400/jan+2.jpg"/></a></div>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-31422844025330986272020-02-25T05:51:00.001-08:002020-02-25T05:51:03.513-08:00Gracias a la vida. Ofte: Zo verliep De Boekvoorstelling<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/FHXocHq3GpM" width="480"></iframe>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-7063763721087908142020-02-25T05:48:00.000-08:002020-02-25T05:48:16.001-08:00Zo verliep de tijd die me toegemeten wasDe laatste vrijdag van augustus 2019. Dirk Van Duppen krijgt een keiharde diagnose: uitgezaaide pancreaskanker. Eerst is er het onwezenlijke verdriet. Dan groeit de verbondenheid. Verbondenheid in verdriet, verdriet in verbondenheid.<br />
<br />
Bertolt Brecht wist al: het mooiste geschenk dat je kan geven is het voorbeeld van je eigen leven. In <i>Zo verliep de tijd die me toegemeten was </i>blikt Dirk Van Duppen terug op een compleet leven. Hij werkt in een leerlooierij. Is dokter in Palestijnse vluchtelingenkampen. Bouwt een groepspraktijk uit in Deurne. Plaatst het kiwimodel voor goedkopere geneesmiddelen op de agenda. Bindt de strijd aan tegen het fijn stof in Antwerpen. Zetelt voor de PVDA in de districtsraad, gemeenteraad en OCMW-raad. Onderbouwt de idee dat de mens een supersamenwerker is.<br />
<br />
In dit laatste boek van Dirk Van Duppen is de dood niet ver weg. Toch zindert het van het leven. En van de hoop. Het gaat over engagement en solidariteit. Over de liefde die je vindt in de strijd maar ook over hoe je in de strijd geliefd wordt. <i>Gracias a la vida</i>.<br />
<br />
Opgetekend door Thomas Blommaert.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUcRfhBtxYLhbKimtkI5-wCG06yD3G15VXIU1TttOKPNrvN1_uzYBn3XhSIXxUfCGEY6CmXa7xEAFNLQpnkRTNb2wVlR1_GJ2n78jJOCy9Ckd-SQ2lMySpFNuxe8k3iJeNcK7KdSk2aVtT/s1600/zo+verliep+de+tijd+7mm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUcRfhBtxYLhbKimtkI5-wCG06yD3G15VXIU1TttOKPNrvN1_uzYBn3XhSIXxUfCGEY6CmXa7xEAFNLQpnkRTNb2wVlR1_GJ2n78jJOCy9Ckd-SQ2lMySpFNuxe8k3iJeNcK7KdSk2aVtT/s320/zo+verliep+de+tijd+7mm.jpg" width="200" height="320" data-original-width="124" data-original-height="198" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6pj1TcKUFuQinVXvGhZhc0ELrs_Bar0Fr1V5HtDnK-CcBSozmrp-ieOJYf8E4OR3fjxBL3uCB4ircO99xZmIS3o1O9Q78DIcJzWC4q2f4L2_bXGEscRnLnwcRepnHYGHFOT0EByHWiXYV/s1600/zo+verliep+de+tijd+ak.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6pj1TcKUFuQinVXvGhZhc0ELrs_Bar0Fr1V5HtDnK-CcBSozmrp-ieOJYf8E4OR3fjxBL3uCB4ircO99xZmIS3o1O9Q78DIcJzWC4q2f4L2_bXGEscRnLnwcRepnHYGHFOT0EByHWiXYV/s320/zo+verliep+de+tijd+ak.jpg" width="200" height="320" data-original-width="1000" data-original-height="1600" /></a></div><br />
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-38064642531455602552019-06-28T01:22:00.001-07:002019-06-28T01:22:26.881-07:00Een boek over de dood dat zindert van het leven - bij de lancering van Requiem pour L. <!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:RelyOnVML/>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL-BE</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj53qmqDcibTQtQuUMXocat5og4KS30PG5uALhJA2jb2W_JAoUeqLfuiw6cH-0DsM_uMBa3_fHoHARGGc4147OvPwXiPyv1EwKMB0y-zCGAwUD1NfuF_LwNAo4MTC_s9jm_AFg8Wtz3kdfo/s1600/requiem+RGB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1329" data-original-width="886" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj53qmqDcibTQtQuUMXocat5og4KS30PG5uALhJA2jb2W_JAoUeqLfuiw6cH-0DsM_uMBa3_fHoHARGGc4147OvPwXiPyv1EwKMB0y-zCGAwUD1NfuF_LwNAo4MTC_s9jm_AFg8Wtz3kdfo/s320/requiem+RGB.jpg" width="213" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
Goedenavond,</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het is me een eer en een genoegen u te mogen verwelkom op de
voorstelling van het nieuwe boek van Alain Platel, zijn eerste boek dan nog.
Het heet <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L</i>., precies zoals
de gelijknamige voorstelling die tegelijk opera, concert, dansvoorstelling en
eerbetoon is en daarom zo moeilijk onder een vlag te vatten is. Daaruit zou u
kunnen concluderen: dit is het boek bij de voorstelling zoals je soms cd’s hebt
bij films. Daar zit zeker iets van waarheid in. Maar tezelfdertijd zijn
voorstelling en boek ook twee verschillende dingen, zoals een boom in de lente
anders is dan een boom in de herfst.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
De grote lijnen van wat op het podium gebeurde kent u al:
Fabrizzio Cassol en Alain Platel, de componist en de choreograaf, stoften het oeroude,
oer-Europese Requiem van Mozart af. Ze doen dat met zang, met een bedwelmende
interpretatie in jazzy, Afrikaanse en Indiase klanken, en in talen van over
heel de wereld waaronder het Lingala en Swahili. Maar ze doen dat ook met film.
Met, op een groot scherm op de achtergrond, vertraagde beelden van L., van Lucie,
een blonde engel die voor euthanasie heeft gekozen onder begeleiding van dokter
Marc Cosyns. Ze ligt op haar sterfbed, omringd door familie. Het publiek kijkt
haar pal in het gelaat.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Begin 2018 ging het stuk in première in Berlijn. Thomas
Oberender, de intendant van de Berliner Festspiele, zei toen tegen Alain Platel
en Fabrizio Cassol: ‘Dit is jullie dapperste en sterkste werk ooit. Ik was bang
toen jullie deze productie voorstelden. Ik weet nog altijd niet of ik het had
moeten aandurven. Maar ik heb zelden een voorstelling meegemaakt met een zo
sterke band van het publiek in de zaal met elkaar en met de scène.’ Toen ik <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L.</i> zag in Lille begreep ik
wat de intendant bedoelde. Nooit eerder zag ik een zaal zo omver geblazen
worden, nooit eerder was ik getuige van zo’n lange staande ovatie. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Maar, en dat brengt ons bij het boek, wat doet het maken van
zo’n delicate voorstelling met een artiest, die op de eerste plaats toch ook
maar een mens is? Hoe gedraag je je als je babbelt met de vrouw wier dood je zo
echt mogelijk op de scène wil reconstrueren? Wat zeg je aan haar familie? Welke
discussies brachten de beelden met zich mee bij de balletten? In driehonderd
pagina’s overschouwt Alain Platel zijn meest intense voorstelling ooit. Het is
een verhaal over twijfel. Misschien is het zelfs een lofzang op de twijfel. Ze
zit in de afgewogen adjectieven, in de plaatsing van de leestekens, in de
witruimtes en het lettertype en de keuze van de foto’s. Want dat iets zus is en
niet zo, hoe moeilijk is het om dat te zien en daar dan de juiste woorden voor
te vinden? En ook: hoeveel realiteit kan kunst dragen?</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Dames en heren,</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik dreig het uniek te vinden dat <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L.</i> ook een boek is geworden. Er verschijnen weinig
uitgaves die zo diepgaand reflecteren over een artistiek proces. Zeker niet als
dat proces overlapt met een uitgesproken morele kwestie en al evenmin als het
verhaal erachter zich verweeft met de geschiedenis van een gezelschap van het
kaliber van Les Ballets C de la B. Toen ik de eerste teksten las waaide in mijn
hoofd vaak <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Ecrire </i>binnen. Kent u dat?
Het is het magnifieke boek dat Marguerite Duras bij elkaar tikte over, inderdaad,
schrijven. Voor Duras behoedt schrijven je om niet in waanzin weg te zinken. Is
het met theater maken niet net zo? </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Het is niet alleen uniek dat <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L.</i> een boek is geworden. Want het omgekeerde geldt evenzeer:
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L.</i> is een uniek boek
geworden. Om te weten in welk rek het in de boekhandel terechtkomt, krijgt elk
boek een NUR-code. In het geval van de worp van Alain is dat, mocht u dat
interesseren, 840 en 760. Dat heeft iets bevreemdends want dit prop je uiteraard
niet in een rayon. Het boek biedt een blik achter de coulissen van de
balletten, jazeker. Maar het geeft Lucie ook een gezicht – en op een andere
manier dan op het podium, want papier is nu eenmaal een ander medium. Je leert
haar kennen als vrouw, moeder, feministe, abortusactiviste en PVDA-militante.
Je ziet haar huisje in De Pinte, met veel kleuren en planten. Je voelt de weemoed,
je proeft de pijn. Je denkt; dit had ik ook kunnen zijn. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ook Alains overleden vader passeert de revue in het boek. En
Gerard Mortier, en Alains hond en nog een reeks andere gestorven dierbaren – er
is de laatste jaren veel dood geweest in zijn leven. Er zijn ook de bezoeken
aan mensen die net als Lucie voor euthanasie kozen. En er is de trip die hij
onderneemt met Boule en Russell naar een oer-Vlaamse begrafenis in Sleidinge,
en de gedachte dat begrafenissen in Congo, waar de twee artiesten van afkomstig
zijn, grootse gebeurtenissen zijn, waar dagenlang gekookt wordt, hard geweend,
gezongen en gedanst, daarna gegeten en gedronken, en ten slotte nog meer
gezongen en gedanst – waar een uitvaart een viering van het leven is, quoi. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Samengevat: er zit veel dood in die driehonderd pagina’s.
Toch is <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L.</i> een boek dat
zindert van het leven. Ergens schrijft Alain over zijn studentenjaren in een
huisje in de Kasteellaan in Gent waar hij, schouder aan schouder met onder
andere Marc Cosyns, zijn politieke en seksuele opvoeding kreeg en leerde hoe je
rondkwam met zesduizend frank. Hij vertelt ook dat hij daar twee geboortes
meemaakte. Enthousiast noteert hij: ‘De geboorte! Dat ene gigantische kleine
moment waarop het lijkt alsof de wereld de adem inhoudt.’ Om dan op te merken:
‘Een gewaarwording die ik later zou herkennen, toen ik bij het sterven aanwezig
was.’ Er zijn veel sleutelpassages in het boek, maar dit is er zeker een van. Want
het is geweten; je hebt aanval en verdediging, opmars en terugtocht,
overwinning en nederlaag. Maar misschien horen leven en dood helemaal niet thuis
in dat rijtje, misschien vormen die twee dan toch geen antagonisme. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Beste mensen,</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;">Requiem pour L., </i>het
boek, is een tweede monument voor Lucie en voor het leven. Ik wil Alain er erg
voor bedanken. Ik vond onze samenwerking zeer bijzonder. Heel warm en open ook.
Ik niet alleen. Toen het boek maandag van de persen rolde, stond werkelijk
iedereen in onze kleine boekentempel, van drukker tot lay-outer, van redacteur
tot chef promotie, errond verzameld. Alsof ze collectief een nieuwgeborene
wilden begroeten. We drukken zowel de auteur als het boek aan ons hart. We
omhelzen ook Lucie en haar familie. Stiekem hoop ik dat ze blij zou zijn met de
wetenschap dat het bij EPO is verschenen, een uitgeverij waarmee ze veel mee had
en heeft. </div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik geef graag het woord aan Anna Luyten. Zij zal eerst Alain
interviewen en daarna Alain, Elke en Dafne, de dochters van L. Tussendoor trakteert
Russell Tshiebua u ook op een muzikaal intermezzo. Aansluitend kan wie dat wil
het boek kopen en laten signeren door de auteur die zopas de Parnassus
beklommen heeft.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ik wens u een fijne avond.</div>
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-63657262612446859582018-05-24T06:27:00.000-07:002019-06-28T01:17:30.708-07:00Over de beeldvorming van Borgerhout<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL-BE</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";}
</style>
<![endif]-->
<br />
<h4 class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">In april vroeg Apache.be me, vertrekkend vanuit mijn boek <i>Asterix aan de Schelde</i>, een inleiding te verzorgen voor het Apache-debat over het imago van Borgerhout. U vindt hier de tekst die ik bij die gelegenheid uitsprak. </span></h4>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">In augustus 2000
meldt oud-<i style="mso-bidi-font-style: normal;">De Morgen</i>-journalist Rudi
Rotthier zich aan in een gesjeesd hotel in de Terlostraat met uitzicht op de
stukgegooide ruiten van een gesloten plasticfabriek: Hotel Fabiola. Vier
maanden lang schrijft hij Borgerhout op. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Hotel
Fabiola</i>, want Rotthier noemt zijn boek naar zijn tijdelijk arendsnest, is
het portret van een district dat in de touwen ligt. ‘Ook in het licht van de
zon kijken de bewoners neerwaarts en somber’, noteert de schrijver wanneer hij
van het Jan Borluutplein naar het Groeningerplein wandelt. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Zelfs bij de
Borgerhoutse positivo’s, zoals Rotthier ze meesmuilend benoemt, sluipt de
twijfel binnen. Na de zoveelste verkiezingsoverwinning van het Vlaams Blok
vertrouwt een vrouw hem toe: ‘Ik ben moe. Al twintig, misschien al dertig jaar,
werken we aan de buurt. En keer op keer winnen de anderen. Keer op keer drukken
we op de verkeerde knoppen, of op de juiste knoppen, maar dan worden die anders
geïnterpreteerd.’ </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">De stembusgang
die de vrouw zo van slag brengt vormt het orgelpunt van Rotthiers boek. In 2000
kiest de Antwerpenaar niet alleen de gemeenteraad maar voor het eerst ook de
districtsraad, want de politiek moet dichter bij de burger. In Borgerhout klopt
het Vlaams Blok af op 35%. Geen mens die ervan opkijkt. Aan de Schelde heeft
extreemrechts in die periode een bastion en haar postcode is 2140. Het Blok
brak in 1988 door in Antwerpen. Overal haalde het rond de 17%. Weet u hoeveel
Dewinter en co. in Borgerhout scoorden? 27%. Drie jaar voor Zwarte Zondag!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<span lang="NL">*** </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 168.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 168.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Ruim twaalf jaar na het boek
van Rudi Rotthier begon ik zelf te lanterfanten in Borgerhout. Maar wel om een totaal
ander verhaal op te rapen – het relaas van twee politieke experimenten die hier
na de districtsraadsverkiezingen van 2012 samenkwamen: de eerste coalitie ooit
in de geschiedenis van dit land tussen sociaaldemocraten, groenen en marxisten
en de bestuurlijke ontmaagding van de Partij van de Arbeid. Er was ook nog een
derde experiment: de oprichting van een linkse enclave op rechteroever en de
daaruit volgende botsingen met de troepen van Bart De Wever die bij diezelfde
verkiezingen de rest van de stad hadden veroverd. And last but not least zag ik
ook een verhaal over de tijd en haar gevoel voor humor. Van Blokbastion naar
linkse nederzetting: hoe verzin je het?</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 168.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Zeker in die
eerste maanden zeulde ik <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Hotel Fabiola</i>
altijd mee in mijn blauwe rugzak. Soms deden de verhalen me luidop lachen. Soms
zuchtte ik om zoveel menselijk gehannes. Maar vrijwel elke keer was ik verbaasd
en krabde ik in mijn haar. Dat kwam natuurlijk omdat ik las over de straten en
pleinen waar ik zelf rondhing. En dan waaide vaak de gedachte binnen dat een
nieuw voordorp over het oude was geschoven, deels met dezelfde statige
herenhuizen en dezelfde pleintjes maar vooral met andere bewoners, andere kleuren
en geuren, en een totaal andere sfeer. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Ik trok op met Amar,
een jongerenwerker van de Pleinpatrons, een project van het districtsbestuur,
Jes, Kras en Samenlevingsopbouw dat de jeugdige Borgerhoutenaar probeert te
mobiliseren als vrijwilliger op een van de pleintjes. Ik leerde Joost kennen,
de voorzitter van Boho 2140. Samen met ondervoorzitter Rafik gaf hij zijn
handelaarsvereniging een heel nieuw elan en er kan geen activiteit doorgaan of
de zelfstandigen zijn van de partij. Ik ontmoette Nordin van al Ikram waarvan
ik lange tijd dacht dat ‘van al Ikram’ zijn achternaam was, terwijl dat de
armoedevereniging is waarvan hij het hoofd, hart en handen is.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Zonder er een
mythe van te willen maken: de <i style="mso-bidi-font-style: normal;">renouveau</i>
van Borgerhout is redelijk<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>spectaculair.
In mijn boek besticker ik het Borgerhoutse middenveld als de wegbereider van
die transitie. Want ik vernoemde zonet de pleinpatrons, Boho 2140 en al Ikram.
Maar er zijn er vele andere: er is De Roma, het cultuurhuis dat met één been in
die geweldige zaal staat en met een ander been in de wijk. Er is Rataplan, er
is Samen op Straat, er is ’t Werkhuys... afijn, ik kan zo nog een tijdje
doorgaan. Eerlijk? Ik ken geen ander Antwerps district waar zoveel actiegroepen
en buurtcomités tegen elkaar opklutsen.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<span lang="NL"><span style="mso-spacerun: yes;">*** </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Het eigenaardige
is: telkens als wij over Borgerhout spreken lijken we te vertrekken van nul.
Feiten uitgewist, argumenten weggeveegd, oude karikaturen nieuw leven
ingeblazen. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL">Asterix aan de Schelde</span></i><span lang="NL"> werd op 9
april voorgesteld in De Roma. Vorige week kwam het totaal onverwacht binnen in
de non-fictie top 10, tussen illustere titels als <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Leven zonder filter, De edele kunst van not giving a fuck </i>en niet
te vergeten<i style="mso-bidi-font-style: normal;"> Doe en denk als een kat</i>. Het
kreeg dan ook nogal wat aandacht. Er verschenen interviews en artikels in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Gazet van Antwerpen, Het Laatste Nieuws, De
Morgen, Humo, De Standaard</i>, ik zat op <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Interne
Keuken</i>, enzovoort. Zelfs de meest kritische journalisten spraken over een
uitstekend geschreven boek, een bijna antropologische reportage en een
feitenrelaas waar weinig tegen in te brengen is. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Tegelijkertijd
kreeg ik, het was te voorspellen, nogal wat trollen op mijn dak. Ik vertel dat
niet om uw compassie op te wekken, maar omdat het relevant is in het licht van
deze avond. De heer S. Bracke uit Gent, tijdens de werkuren voorzitter van de
Kamer, presteerde het om mij een auteur-tussen-aanhalingstekens te noemen. ‘De
auteur’<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Thomas Blommaert. Woehaha! Dat
mijn vorig boek, sorry voor de zelfstoef, een viersterrenrecensie kreeg in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">De Standaard der Letteren</i> en aangeprezen
werd als tip van de week? Onbelangrijk. Dat datzelfde boek David Van Reybrouck
aanzette tot een bijna gênante vergelijking met Louis Paul Boon? Een detail.
Neen, wat telde: wie een andere waarheid over 2140 vertelt kan bij veel rechtse
roeptoeters rekenen op dédain, meewarigheid
over zoveel naïviteit en stigmatisering als extreem-linkse
auteur-tussen-aanhalingstekens. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<span lang="NL">*** </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Voor alle
duidelijkheid: nergens in mijn boek schrijf ik dat Borgerhout het Shangri-La
van Antwerpen is en nergens ontken ik het licht van de zon. Wat ik wel beweer
is dat de problemen in het jongste, armste en dichtst bevolkte district van
Antwerpen systematisch en ik denk zelfs bewust worden uitvergroot. In het
voorlaatste hoofdstuk zegt schrijfster Anne Provoost, die hier op een paar
honderd meter woont, dat rechts in het algemeen en onze stedelijke parttime
burgemeester in het bijzonder, elders stemmen kan winnen door het beeld uit te
vergroten van het contraire Borgerhout, met zijn links bestuur, zijn relletjes,
zijn culturo’s en zijn allochtone patsers. ‘In Borgerhout ligt voor De Wever
het kapitaal dat hij in de rest van Vlaanderen kan verzilveren’, vat ze dat
samen. Het is cynisch en het doet denken aan Frank Underwoord van <i style="mso-bidi-font-style: normal;">House of Cards</i> maar ik vrees dat ze
gelijk heeft. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Een kleine
bloemlezing; een samenscholingsverbod op de Turnhoutsebaan omwille van een
schimmige sms die niemand gezien heeft. De begrafenis van het Moorkenspark, dat
het betonschurft en het gebrek aan openbare ruimte een beetje moest compenseren.
Het mobiliteitsbeleid dat de auto voorrang gaf. De fascisten van N-SA die in
eerste instantie groen licht kregen voor een betoging tegen ‘het oprukkende
communisme’ – voor het districtshuis en op 1 mei. Een straatpicknick die
verboden werd, tramlijnen afgebroken. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">‘Pestgedrag’,
noemde <i style="mso-bidi-font-style: normal;">De Standaard-</i>journalist Bart
Brinckman dat in zijn recensie van <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Asterix
aan de Schelde</i>. Brinckman, die vlakbij het Moorkensplein woont, vervolgt:
‘Daarop entte zich een negatieve beeldvorming waarbij kwalijke incidenten
werden uitvergroot of bepaalde bevolkingsgroepen werden geviseerd. De stad
lekte een onderzoek dat de – foutieve – indruk wekte dat de informele economie
belangrijker was dan de formele economie – tussen haakjes: zonder Apache hadden
we de waarheid wellicht nog steeds niet geweten. Borgerhout leek een groot
drugshol waar de modale Antwerpenaar het best wegbleef. De burgemeester, die
heel wat verzoeken voor overleg negeerde, maakt van het district een perfecte
metafoor: stem op mij of een driekoppige linkse draak, met communisten, krijgt
het voor het zeggen.’</span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; text-align: center;">
<span lang="NL">*** </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<span lang="NL">Het brengt me bij
mijn besluit. Dat kan in één zin. Namelijk: ik dreig te denken dat je het niet
kan hebben over de beeldvorming van Borgerhout zonder oog te hebben voor de
politieke strijd die zich hier afspeelt. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 115%; mso-layout-grid-align: none; mso-pagination: none; tab-stops: 28.0pt 56.0pt 84.0pt 112.0pt 140.0pt 168.0pt 196.0pt 224.0pt 252.0pt 280.0pt 308.0pt 336.0pt; text-autospace: none;">
<br /></div>
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-85485072446552207712018-05-24T03:07:00.000-07:002018-05-24T03:09:27.170-07:00Dag Jan<i>Vorige week stierf Jan Cap, syndicalist met rechte rug uit mijn geboortestad. Jan was 87. Dan weet je dat dat kan gebeuren. Toch werd ik stil van het nieuws. Bij wijze van adieu het kortverhaal dat ik in 2011 bij elkaar tikte voor 'Agents-Provocateurs. 20 Onder 35, een selectie van de origineelste jonge schrijvers uit Nederland en Vlaanderen'</i>, <i>een boek dat verscheen bij uitgeverij Prometheus. </i><br />
<br />
<br />
<i><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTAjI3reiaYPU-meBJNYThdMFH31SRUKxE7KZ5gAqcu1t3Tw-uN8FSDBb1kYlyaEoC14xCrqEs4hwLV8h4EmwYlViK4bhdy3USdp_svqGgEVT6ZJhoEHjyHEOE_bT9eePwmDY2DmHxHGY7/s1600/jan+cap.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="579" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTAjI3reiaYPU-meBJNYThdMFH31SRUKxE7KZ5gAqcu1t3Tw-uN8FSDBb1kYlyaEoC14xCrqEs4hwLV8h4EmwYlViK4bhdy3USdp_svqGgEVT6ZJhoEHjyHEOE_bT9eePwmDY2DmHxHGY7/s320/jan+cap.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Jan Cap zoals iedereen hem kende: als de man links in beeld, met de vuist in de lucht. (Foto Amsab)</td></tr>
</tbody></table>
</i><br />
<br />
<h2>
Zoekt gij Boel?</h2>
<h4>
<span style="font-size: xx-small;">zaat: droogvallend gedeelte van een haven of droogvallende zandplaten langs de benedenstroom van rivieren. Het zaat werd vroeger gebruikt om schepen onder de waterlijn te kunnen onderhouden of te repareren: te banken. Gerelateerde term: getijdenwerf.</span></h4>
<br />
Een gordijn in appartementsblok Methania schuift opzij. Twee priemende ogen bewaken hun eigendom: de buxusplanten op het luxe terras met zicht op de Schelde. Een chique madam van een jaar of vijftig komt samen met haar maltezer uit Resto De Zaat en staat in het deurgat te telefoneren, waarschijnlijk met een andere chique madam van rond de vijftig in de deur van een restaurant aan een andere rivier. Een bejaarde wielertoerist met rode kop en van zweet doordrenkt truitje van Mapei-GB stopt aarzelend, kijkt nerveus om alsof hij op het punt staat iets onwelvoeglijks te doen, om uiteindelijk gewoon te vragen: hoe geraakt ge hier terug op den dijk?<br />
<br />
Het is zondagvoormiddag en de hagelnieuwe residentiële wijk in Temse met de voor buitenstaanders enigmatische naam De Zaat is juist om boterkoeken of staat zich geeuwend te scheren in zijn kamerjas. Gij zwerft rond op het smal binnenpleintje dat u door zijn woestijngele kiezeltjes doet denken aan de gang van Shoppingcentrum Waasland, die u op zijn beurt doet denken aan alle gangen van alle shoppingcentra ter wereld. In uw hoofd dzjingelt een voor uw doen vrolijke oorwurm van Hans Mortelmans & Groep: ‘Er zit jazz in de benen van nonkel Staf – nonkel Staf – nonkel Staf’. Maar welke muzak er in de benen van De Zaat zit, zoudt ge niet weten. Alleszins niet Charlie Parker. Wie hier op een van de drie bruine, halvemaanvormige designbanken wil zitten, moet volgens het politiereglement eerst zijn broek afkuisen.<br />
<br />
Hadden de betonboeren hun gebronzeerde klauwen niet op een andere locatie kunnen leggen? Ge zult wel niet de eerste zijn bij wie de gedachte binnenstormt. Ooit bouwden proleten op deze monsterlijk grote site van wel honderd voetbalvelden groot schepen met mythische namen als ‘Methania’ of ‘Muretto’, of ordinaire als ‘Nieuwpoort’ en ‘Nellie’. Van de sirene van de scheepswerf, die viermaal daags het lied der arbeid zong, tot de veertig cafés in een omtrek van honderd meter: Temse lééfde op het ritme van Boelwerf. Alleen jaarmarkten, stakingen of geboortes van kinderen met twee koppen – de laatste keer, vlak na de Tweede Wereldoorlog, vroeg de dokter iedereen erover te zwijgen; twee dagen later stond het in <i>The New York Times </i>– konden de schijnbaar eeuwige wals tussen kop en kont onderbreken.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Niet dat ge dat zelf allemaal hebt meegemaakt. Toen de scheepswerf begin jaren negentig onder de deskundige begeleiding van de Vlaamse regering en de Nederlandse curator Begemann zijn doodsreutel uitstootte en de zegswijze ‘Als Begemann u niet gekloot heeft, is hij het vergeten’ het licht zag, zat ge nog op de lagere school. Maar hoe dikwijls zijt ge in uw kindertijd niet over de brug van Temse gereden, zittend op de achterbank van de zwarte Peugeot 205 van uw moeder? Ge strekte dan altijd, zoals ook giraffen dat kunnen, uw jongenshals om een glimp op te vangen van de reusachtige boten, soms halve steden, die ongeduldig lagen te wachten om, na een doop met champagne, vorst en vaderland te dienen bij de Koninklijke Belgische Marine, koffie of suiker uit Santos te gaan halen, of levenslang te pendelen tussen Dover en Oostende, honderden auto’s en vrachtwagens in de buik, duizenden passagiers op de rug.<br />
<br />
Dat de scheepsbouwers nu geen schepen meer bouwen: het is de globalisering die meedogenloos over oude industrieën dendert gelijk een tsunami over Aziatische kuststroken, meneer. Maar dat met de nieuwe residentiële wijk meteen ook de geschiedenis is uitgegomd, stemt u weemoedig. Het is precies of ze hier gegeneerd de geur van zwetende lijven hebben weggespoten met deodorant van Armani. En alsof die gedachte nog eens moet bevestigd worden leest ge over de lengte van de vitrine van een winkelruimte: ‘HIER KOMT PLANETSUN WELNESS STUDIO vanaf november 2011’. Ge denkt aan de chique madam aan Resto De Zaat die daarjuist misschien voor een gezichtspeeling naar Waasmunster of Dendermonde is gereden, en aan haar kalende en onzekere man die op een verzekeringskantoor werkt en welnessstudio’s in Waasmunster of Dendermonde wantrouwt omdat daar vaak mannelijk personeel werkt.<br />
<br />
Maar scheepsbouwers en peelings: dat accordeert niet. Het enige wat hier nog aan Boel refereert is een miezerig standbeeldje waar ge uw hond nog niet tegen zoudt willen laten pissen, en een kraan die staat te roesten op den dijk: achtenveertig meter melancholie, een cadeautje van curator Begemann en ondertussen beschermd als monument. De kraan staat daar kaal en roestig symbool te staan voor de manier waarop de gemeente omspringt met haar erfgoed. Zelfs een kartonnen bordje met de boodschap ‘Deze imposante torenkraan van 48 meter werd in 1956 gebouwd in Rotterdam en is het laatste overblijfsel van meer dan 150 jaar scheepsbouw in Temse’ is haar niet gegund. En het dossier voor de ondertussen hoogdringende restauratie laat al zo lang op zich wachten dat God en klein Pierke hier doorhebben dat Marc Cordeel, tegelijk bouwheer, aannemer en bewoner van De Zaat, de kraan graag zou zien verdwijnen. Van een vriend van een vriend van iemand van de gemeente hebt ge gehoord dat hij er morgenmiddag over wil samen zitten met zijn vriend de burgemeester. Omdat de kraan hem een slecht geweten bezorgt? Ga weg. Omdat ze het uitzicht van op zijn bankirai terras op de Schelde bederft.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
In de schaduw van die kraan wacht ge op Jan Cap, de oude vakbondsman van Boelwerf met wie ge hebt afgesproken. Ge maakt een foto van de lelijke blokken waar ook Cordeel in huist. Ze herbergen penthouses van 237 vierkante meter ter waarde van 761.643 euro maar staan precies naar De Schelde te staren alsof ze er elk moment van miserie kunnen inspringen. En ge zucht, kop in de kraag want er is een gure wind aan het opsteken: hadt ge in plaats van een karikatuur te tekenen over oude scheepsbouwers en nouveaux riches met buxusplanten op hun terras en een kraan die morgenmiddag allicht haar doodsvonnis krijgt niet beter een historie verteld die uw lezers wat hoop en vooruitzicht zou geven? Wat koopt ge tenslotte voor nostalgie? Voor ge het weet zit ge vergeelde prentjes van de dag van toen te sparen.<br />
<br />
Maar als hij eenmaal aan is komen schuifelen, Jan Cap met zijn baard van peper en zout en van allen die willen te kaper’n varen, houdt ge maar uw mond, uit respect, en kijkt ge samen zwijgend naar de boten die niet meer op De Schelde liggen te dobberen.<br />
<br />
‘Een schip wordt in de hoogte gebouwd,’ zegt hij na een tijdje. ‘Ge begint met de bodem. Daarna moet ge aan bak- en stuurboord platen aanlassen en wordt het schip hoger en hoger.’<br />
<br />
Ge voelt hoe hij precies geen goesting heeft om over De Zaat te praten, ook al hebt ge hem daarvoor tot hier gesleurd. Hoe hij de rijkemensenkolonie achter uw ruggen negeert alsof hij daarmee haar bestaan kan opheffen.<br />
<br />
‘Een schip is een monument van eenheid, het uitwerksel van de samenwerking tussen tientallen stielmannen: schrijnwerkers, lassers, buizenleggers, branders, stellingmakers, paswerkers, tekenaars, ontroesters...’<br />
<br />
‘En kraanmannen,’ vult ge zelf aan.<br />
<br />
Ge staart opnieuw naar de Eifelachtige melancholie van ijzer boven u en begrijpt wat Bart Plouvier bedoelde toen hij dichtte dat de kraan zo graag cirkels wil trekken. Maar hals en boom blijven gedwongen stil. Fantoompijn giert waar kabels liepen. De wielen zitten dood op hun spoor. De stroom is afgesneden en zij zodoende, afgesneden van de stroom. Om zijn schoon gedicht maar volledig te citeren.<br />
<br />
‘Al die mannen hun werk vormt één geheel dat ge niet kunt opsplitsen,’ bezweert de oude vakbonder en schrijnwerker die ook een man is van het woord. ‘Zoals ge geen twee schepen kunt maken van bakboord en stuurboord, want dan hebt ge twee wrakken. Bart De Wever zou beter eens een paar maand aan een schip bouwen.’<br />
<br />
Het is bevreemdend om in de nieuwe Zaat onder een hoge ijzeren elleboog naar een monoloog over eenheid en samenwerking op de oude Zaat te staan luisteren. Over hoe den Boel tot ver voorbij het Waasland bekendstond als het Feyenoord van de scheepswerven waar alleman zijn dag begon met het zingen van ‘Hand in hand kameraden’. Over de heroïsche staking tegen de afdanking van honderden collega’s, bijna dag op dag dertig jaar geleden. Maar liefst vijf maanden duurde die. ‘Het is een plicht uw recht te eisen.’ En over hoe iedereen die een overall droeg erbij hoorde. Ook de mijnwerkers van den Boel: Italianen, Turken, Marokkanen die het licht van de dag niet zagen omdat ze in dubbele bodems van de schepen werkten, of in tanks, in dienst van onderaannemingen. ‘Hoe dikwijls hebben we de werf niet moeten stilleggen om gelijk loon te eisen? Die mannen verdienden tot 60 frank per uur minder. In die tijd!’<br />
<br />
En pas als hij aanstalten maakt om te vertrekken, stelt ge Jan Cap de vraag die ge al een uur wilt stellen. Of het hem pijn zal doen dat straks misschien ook de kraan verdwijnt. Hij wrijft zich door zijn baard die grijs geworden is en dunner dan vroeger maar die ge nog altijd fors kunt noemen: een teken dat hij aan een lange uitleg begint. Dat Boelwerf verleden tijd is, klinkt het voor het eerst die middag. En: dat ge het belang van die kraan nu niet moet overdrijven. Maar ook: dat niemand hoeft te denken dat de geest van de Boelman verdwenen is.<br />
<br />
Ge fronst uw wenkbrauwen, want het is niet de eerste keer dat ge dat verhaal hoort. En als hij ziet dat hij uw aandacht heeft, doet hij er nog een schepje bovenop: ‘Dat Cordeel maar uit z’n doppen kijkt. Loontje komt om zijn boontje.’<br />
<br />
Ge begrijpt het niet goed maar ge noteert het, misschien schuilen hier toch de hoop en het vooruitzicht die ge de lezer hoopte mee te geven.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
***</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
’s Avonds, als de zondagsblues toeslaat, hoort ge hoe de wind zotter en zotter doet en snoeit uit alle gaten. Ge leest over Marc Cordeel die een half leven lang zijn naar zichzelf genoemd bouwbedrijf combineerde met de job van schepen voor de liberalen in Temse en zo half de gemeente volbouwde. Zo’n type. Meer Balthazar Boma uit FC De Kampioenen dan Le Corbusier. Meer karikatuur dan mens ook. Toen Boel failliet ging, noemde hij dat een natuurwet, zo verneemt ge terwijl het buiten zoeft en zucht en de wind alles laat vliegen. Toen het gerecht zoon Filip in de cel stak omwille van zijn betrokkenheid in een netwerk met Italiaanse en Spaanse onderaannemers en koppelbazen dat op grote schaal sociale lasten ontdook, noemde hij dat een schande. De rechtsgang, niet het ontduiken.<br />
En nu lobbyt de Zonnekoning van Temse dus om de kraan weg te krijgen. ‘Ze is zo roest als maar kan zijn. Ze begint een gevaar voor de veiligheid te vormen,’ zou hij zijn vriend de burgemeester elke dag sms’en.<br />
<br />
Zelf verbaast het u dat de plannen maar weinig onrust opwekken bij de Boelveteranen die ge de voorbije weken hebt gesproken. Minder dan bij u, blijkbaar. ‘De kraan is eigenlijk van de oude scheepswerf Cockerill Yards in Hoboken, ze is maar op het laatste naar Temse gekomen,’ halen ze hun schouders op. En dan lachen ze slinks, zoals ook Jan Cap dat kan, en besluiten met een wazig verhaal over de geest van de Boelman die nog altijd rondwaart.<br />
<br />
Pas als ge al in uw bed ligt schiet u die ene zin van de oude vakbondsman te binnen: de geest van de Boelman eet niet alleen de plastron en de hoed op van bazen die een laat ons zeggen zekere grens overschrijden, hij kan ook dingen in beweging zetten.<br />
<br />
De wilde wind! De wilde wind in de nacht voor Cordeel en zijn vriend de burgemeester het lot van de kraan willen beslechten!<br />
<br />
Die wind heft met een reuzensprong de hoge ijzeren elleboog aan de Schelde, die niet wil buigen, een beetje op. Een paar centimeter maar, hoe ver en diep zijwaarts de ijzeren wortelpezen ook zijn ingevezen.<br />
<br />
De kraan schommelt triomfantelijk.<br />
<br />
Op het punt alles in een draaikolk van ijzer, bankirai, buxus en beton dooreen te malen om, met trommelstok en vliegend vaandel in de nok, het penthouse van oud-Vlaams parlementslid Cordeel in de gruw te zenden.<br />
<br />
Als was het een natuurwet.<br />
<div>
<br /></div>
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-56404654279206171562018-05-18T11:35:00.001-07:002018-05-24T02:53:41.900-07:00Asterix aan de Schelde<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLeTbzWV32gSExbga55HRgv-gS6Sx_swcj2vrMD8mpSHWiJ9WLzdlbAinP3pYswXZ6UqxAJVCKyrfFNdDcMIuQHxYuwGQkRxhpdYWiEUCW5vo40c9pXKfzlyv72vn9KgcGoZW-lyBCRfzO/s1600/asterix+aan+de+Schelde+RGB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="738" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLeTbzWV32gSExbga55HRgv-gS6Sx_swcj2vrMD8mpSHWiJ9WLzdlbAinP3pYswXZ6UqxAJVCKyrfFNdDcMIuQHxYuwGQkRxhpdYWiEUCW5vo40c9pXKfzlyv72vn9KgcGoZW-lyBCRfzO/s320/asterix+aan+de+Schelde+RGB.jpg" width="199" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Sinds 1 januari 2013 zijn de 3,93 vierkante kilometer Borgerhout de enige in Antwerpen waar de N-VA van Bart De Wever niet aan de macht is. Dit boek vertelt het verhaal van die linkse enclave op rechteroever. Het is een reportage waarin nog twee andere politieke experimenten oplichten: de eerste coalitie ooit tussen sociaaldemocraten, groenen en marxisten en de bestuurlijke ontmaagding van de PVDA. Het is het relaas van Plein Patrons Amar en Mohamed die dwepen met ‘2140’, van Paul Schyvens die De Roma doet herrijzen, van Nordine van Al Ikram die 6.500 euro zoekt om een lijk uit de frigo te halen en van Zohra Othman en de andere nieuwlichters in het districtsbestuur die al eens zingen: ‘Voor geen chanterik peu!’ Maar deze kleine geschiedenis gaat ook over de wolfijzers en schietgeweren die al de dag na de gemeenteraadsverkiezingen klaarliggen om Borgerhout af te pakken wat het heeft binnengehaald. Ten slotte is dit ook een historie over verandering en verlies en hoe daar mee om te gaan en over de tijd die de dingen soms nodig hebben.<br />
<br />
Meer info: <a href="https://www.epo.be/nl/sociaal-politiek/3454-asterix-aan-de-schelde-9789462671270.htm">https://www.epo.be/nl/sociaal-politiek/3454-asterix-aan-de-schelde-9789462671270.htm</a>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-56558177567045649932016-05-02T00:54:00.001-07:002016-05-02T05:22:36.203-07:00Hier is hem terug<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL-BE</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSEaW79E6wnsYhrMoEsEOmgaFrHWvvnE_Qm-hYxa3Z925cyY1lBA0EoB5TDqrBARVk-wjBtY2iHqKPDL8dO5LbHlCcbOGxsm_EshRIrOxyu3UUMPfKJBsPykxjxJaisvTzQ8mVGv87NfwK/s1600/Wannes+RGB.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSEaW79E6wnsYhrMoEsEOmgaFrHWvvnE_Qm-hYxa3Z925cyY1lBA0EoB5TDqrBARVk-wjBtY2iHqKPDL8dO5LbHlCcbOGxsm_EshRIrOxyu3UUMPfKJBsPykxjxJaisvTzQ8mVGv87NfwK/s320/Wannes+RGB.jpg" width="216" /></a><span lang="NL"><i>Inleiding uitgesproken op de boekvoorstelling van 'Wannes. Hier is hem terug</i>', <i>op 29 april 2016 in De Roma. </i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Beste Wannes,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Ik schrijf u op de dag dat ge 79 zoudt zijn
geworden, niet toevallig ook de dag dat we in aanwezigheid van veel van uw
vrienden uw biografie voorstellen. Sommigen zullen hem een klinker noemen. Een
klinker voor een leraar, filosoof, zanger en dichter. Daar valt iets voor te
zeggen: het boek telt meer dan 500 pagina’s en weegt bijna evenzoveel kilo –
goed, ik overdrijf, maar het is toch een uit de kluiten gewassen baksteen. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Er is niks tegen bakstenen, integendeel. Maar
mij komt uw biografie eerder voor als een kathedraal. En de bouwheer laat zich
aanspreken met Dree Peremans, uw goede oude vriend. De hoofdtitel is kort maar
krachtig: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Wannes</i>. Omdat gij een van
die zeldzame mensen zijt die alleen een voornaam behoeft, en daarmee smeer ik u
geen stroop aan de baard, want – op het gevaar af u te schofferen – mijn marketingcollega’s
van uitgeverij EPO hebben daar een bescheiden onderzoek naar gedaan. De
ondertitel luidt: <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Hier is hem terug</i>. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span lang="NL">Hier is
hem terug</span></i><span lang="NL">. Ergens achteraan het boek beschrijft Dree
wat er gebeurde toen ge dat nummer voor het eerst op een podium bracht. Het was
in de AB, tijdens het eerste concert na uw ziekte, we schrijven 2006. ‘Tranen
rolden over vele wangen. Geliefden knepen in elkaars handen, zaten stokstijf en
ademloos te luisteren. Het applaus liet enkele seconden op zich wachten, zolang
duurde het voor een ontroerd publiek zijn zinnen weer op een rij had. Wat
volgde was een minutenlange ovatie, uit eerbied en respect.’ </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Ge hoort me hier niet zeggen dat zich woensdag op
onze uitgeverij dezelfde taferelen afspeelden toen uw biografie van de persen rolde. Maar
héél veel heeft het nu ook niet gescheeld. De reden daarvoor vindt ge in het
boek onmiddellijk na de passage die ik zonet citeerde. Want na die frase over
de minutenlange ovatie merkt Dree, de bouwheer, op: ‘Daar stond een man die zo
vaak had verwoord wat anderen dachten. Een man die voor meer dan één generatie
een boegbeeld was geworden. Een voorbeeld van koppigheid en moedig verzet tegen
de onzin die dag na dag wordt rondgestrooid.’ </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Het lijkt me een zware taak om een voorbeeld
van koppigheid en moedig verzet te zijn. Maar het lijkt me ook een mooie taak.
Zelf kan ik zonder blozen zeggen dat gij mijn en vele anderen hun wereldbeeld
en politiek engagement mee vorm hebt gegeven. Mijn punkvrienden begrepen nooit
dat ik én van The Clash hield én van u. Tot ze mee naar de 0110 concerten
gingen, een week voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2006. En ge daar <i style="mso-bidi-font-style: normal;">De flamingant ne me traîtez</i> inzette. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">De flamingant ne me traîtez, je suis
Flamand, fils d'ouvrier. </i>Zieltjes heb ik in mijn leven nooit gewonnen. Maar wat
was ik blij en fier dat ze na dat optreden ook de rest van uw oeuvre ontdekten.
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Soms, beste Wannes, ben ik benieuwd naar uw
gedacht over de gang van zaken vandaag. In uw stad Antwerpen, in Vlaanderen,
België en de rest van de wereld. Veel van uw liedjes klinken alsof ge ze
gisteren schreef. Of Von Braun nog steeds in de Larousse staat, dat heb ik niet
gecontroleerd. Maar<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Kerstmis is nog
steeds dien dag dat ze niet schieten, Lange Wapper staat nog steeds niet in de
gratie, ’t pensioen voor de werkman bestaat nog steeds uit wat centen, en
d’omgekochte leiders helpen ons nog steeds in de nesten – al spreken zij geen
Frans en zwijgen ze maar niet van de Vlaamse kwestie.</span></div>
<br />
Ik zou zo nog een tijd kunnen doorgang. Maar ik wijk af. Want ik schrijf u
over uw biografie, die eigenlijk een kathedraal is. Ik had zo graag geweten wat
ge ervan vond. Ik dreig te denken dat ik er nogal gerust in ben. Want als ge
erin leest, als ge de woorden naar binnengiet gelijk een goede wijn, dan hoort
ge uw stem. Dan denkt ge: ja, hier is hem terug.<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Beste Wannes,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Het wordt een grote avond. Met een lang
programma waarin, ik schreef het al, veel van uw vrienden zullen figureren. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Een zanger is een groep, dat weet gij beter
dan wie ook. Er hebben veel mensen deze biografie mogelijk gemaakt. Ik wil er
namens de uitgeverij drie in het bijzonder bedanken. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
De eerste is vanzelfsprekend Dree Peremans. Op de
voorstelling van zijn vorig boek noemde ik hem de Vlaamse Stachanov omdat hij
op een jaar tijd twee boeken bij elkaar had getikt. Dat was om te lachen. Maar
als ik uw biografie lees begin ik het nog zelf te geloven. Hij heeft er acht
jaar aan gebouwd en verbouwd, en het resultaat is zowel vormelijk als
inhoudelijk verbluffend. Het is helemaal zoals Peter Vantyghem vandaag in zijn
viersterrenrecensie in <i style="mso-bidi-font-style: normal;">De Standaard</i>
schreef: “Niemand is beter geschikt om het rijke leven van Wannes in woorden te
vatten dan Dree.” Op onze uitgeverij noemen we Lucas Catherine, een
generatiegenoot, graag historicus van Vergeten Zaken. Ik stel voor dat we Dree
voortaan bestickeren als Archivaris van de Folk. Na dit boek, maar ook na <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Naar de bronnen van de Folk, </i>de
biografie over Dirk Van Esbroeck, en het <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Groot
Liedboek</i> lijkt me dat meer dan gepast.<span style="mso-spacerun: yes;">
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">De tweede kent ge wellicht minder. Hij heet
Jos Hennes. Jos was een half leven uitgever van EPO. Sinds zijn pensioen komt
hij nog drie dagen per week als vrijwilliger en kreeg hij bij ons de titel <i style="mso-bidi-font-style: normal;">senior publisher</i>. Hij hoort dat niet
graag maar we zeggen het toch. Als er iemand op de uitgeverij verdienste heeft
aan dit boek, dan wel hij. Het aantal uren dat hij in het boek stak is niet te
tellen.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Last but not least wil ik uiteraard Christa
Van de Velde-Bernhardt bedanken. Ik heb nooit aardbeitaartjes met haar gegeten,
laat staan thee of sherry gedronken. Maar die ene ontmoeting met haar op onze
uitgeverij koester ik. Deze kathedraal is uiteraard ook voor haar. Het is me
dan ook een eer en een genoegen dat we het eerste exemplaar van de biografie nu
officieel aan haar en haar zoon Christian mogen overhandigen. </span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Vriendelijke groet,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL">Thomas </span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="NL"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-81275744301755398192015-08-15T09:38:00.003-07:002018-05-18T11:54:50.318-07:00Een tedere schrijver op de pechstrook van het leven <br />
<b>‘En als we dood zijn / groeit er gras op onzen buik / gras op onzen buik.’ </b><b>Hij droeg een hoed maar schreef over kleine mensen en over de dingen die voorbijgaan. Met Eriek Verpale stierf maandag een tedere en lieve man, maar ook een auteur die totaal ten onrechte in de vergetelheid sukkelde.</b><br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUOmWaltrOvwiVJ11yysmrecB0WuXGNBfubj4z1rHFb-LESFyzFyYazLuUi7PndBc6DzSIMr5S5NwUzalDWlh41icJ6Fnb73BNtzxvPTugTvGXnu8W3wMP8k-E7T0i_oNCCLgKlMVEOMyF/s1600/DSC_0304.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUOmWaltrOvwiVJ11yysmrecB0WuXGNBfubj4z1rHFb-LESFyzFyYazLuUi7PndBc6DzSIMr5S5NwUzalDWlh41icJ6Fnb73BNtzxvPTugTvGXnu8W3wMP8k-E7T0i_oNCCLgKlMVEOMyF/s320/DSC_0304.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Op de boekvoorstelling van <i>Ik was nog nooit in Zelzate geweest</i></td></tr>
</tbody></table>
Onze eerste ontmoeting dateert van 2008. Ik zwoegde aan mijn labyrintisch relaas van socialistische burgemeesters, bezettingen en fabrieksstakingen, gipsbergen en slibstorten, mémékes die weigeren gemeentetaks te betalen en de opkomst van de nieuwlichters van de PVDA, bref aan wat <i>Ik was nog nooit in Zelzate geweest</i> zou worden, en wilde hem daar dolgraag een rol in geven. Tenslotte ging het boek over zijn geboortedorp.<br />
<br />
We hadden afgesproken in café Napoleon, op wandelafstand van de Zelzaatse Grote Markt, die eigenlijk een Lange Markt is. Het was een februariwoensdagochtend, het miezerde, mijn bus had door een accident in Wachtebeke een uur vertraging, en ik moest dringend naar de WC. Maar bovenal was ik onmiskenbaar nerveus: ik hou niet zo van ontmoetingen met schrijvers die ik graag lees. Op papier zijn ze doorgaans beter.<br />
<br />
Eriek Verpale, in Zelzate gewoon Eric met korte i en c, was anders. We rookten een sigaret en hij vertelde over de liefjes die hij in de loop van de jaren had ontvangen op zijn appartementje naast de dokters van Geneeskunde voor het Volk, waar mijn boek deels over ging: de altijd blootsvoets lopende Boes, de broodmagere Kookske, de ‘pijnlijk mooie’ Lotte en Anniekske Boetiekske. ‘Anniekske Boetiekske’, grijnsde hij, ‘was het mooiste meisje van Zelzate.’<br />
<br />
Toen ik hem twee interviews later vertelde over mijn initiële nervositeit keek hij nauwelijks verrast: hij was evenmin een sociaal beest. Dat ik er in één adem aan toevoegde dat mijn ongemak vergroot werd omdat ik me op ‘zijn terrein’ begaf, deed hem dan weer lachen. Alsof hij ervan droomde de geschiedenis in te gaan als de chroniqueur van Zelzate! Eriek Verpale speelde in een andere competitie dan veel van zijn collega-literatoren: het circus van ego’s en agenda’s was hem vreemd. <br />
<br />
<b>Nette armoede</b><br />
<br />
De auteur met de hoed werd in 1952 uit een werkmansbroek geschud. Vader was vrachtwagenchauffeur bij een bierbrouwerij – vandaar de vele ‘werkbezoeken’ aan staminees, ook na zijn uren. Moeder moest zich als kuisvrouw ‘het vel van de knieën dweilen’ op het kasteel van de rijke familie Swann. ‘Nette armoede’ voor de enen, protserige rijkdom voor de anderen: al op jonge leeftijd wist hij hoe de samenleving in elkaar zat.<br />
<br />
Dat maakte hem geen schrijver die de mensen een geweten schopte, daarvoor was hij te veel scribent van zijn ziel, te veel verslaggever van zijn queeste naar het Ultieme Meisje. Maar het was duidelijk voor wie zijn hart klopte. De jonge Arnon Grunberg, die hem in 1993 voor de Nederlandse krant <i>NRC</i> kwam interviewen, vertrouwde hij toe papieren monumenten te willen oprichten voor ‘de mislukkelingen, de losers, de gekwetsten en de verminkten’. <br />
<br />
En hij koos niet alleen kant in zijn boeken. Toen de Orde van Geneesheren in 1998 ‘zijn’ PVDA-dokters wilde schorsen trok hij mee naar de rechtbank. ‘Profiteer maar van de zieken, vul uw zakken maar via de farma-industrie’, blafte hij tijdens een indrukwekkende rede die veel van een <i>J’accuse</i> had. ‘Maar zolang ik leef zal ik in woord en geschrift uw houding aanklagen en zal ik blijven ijveren voor het principe van gratis geneeskunde voor het volk.’<br />
<br />
<b>Moeder Zulma, wijk De Katte en de <i>usine de merde</i></b><br />
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
Eriek Verpale had naar eigen zeggen geen fantasie. En dus schreef hij verhalen neer waar hij niet lang naar moest zoeken, histories die gewoon voor het oprapen liggen, zoals een verloren want op straat. Over zijn tragische liefdes, uiteraard. Maar ook over het café van Moeder Zulma, over wijk De Katte, zijn werk bij de <i>usine de merde</i> aka het Teerkot. Of over de Jiddische literatuur die hij als zijn broekzak kende, want hij groeide op bij zijn Joodse grootmoeder.</div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
Met <i>Alles in het klein, Olivetti 82</i>, en <i>Katse nachten</i> raakte hij in de jaren negentig bekend bij een breed publiek. Kenmerkend was zijn volkse stijl, vaak vol schuine grappen die de grootste tristesse opvrolijkten. ‘Mijn lief die is van Ronse / en ik, die ben van Gent / Ik pak heur bij heur sponse / en zij pakt mijnen end’, noteert hij ergens in <i>Olivetti 82. </i>Of in <i>Grasland: ‘</i>En mijn lief, dat is geen sluure / want ze heeft hem liever in heur gat / dan in heur uure.’</div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;">
Na de eeuwwisseling werd het erg stil rond Eriek Verpale. Er verschenen geen boeken meer van zijn hand, al deerde hem dat niet. Nog voor zijn eerste successen liet hij optekenen géén ‘literator’ te zijn en van publiceren en uitgeven zijn bekomst te hebben. ‘Ik wil gewoon schrijven, en laat het dan desnoods brieven zijn die alleen door jullie worden gelezen’, staat al in <i>Alles in het klein</i>. </div>
<br />
<b>‘Godverdoemme! Godmiljaar!’</b><br />
<br />
Een paar jaar geleden zag ik hem voor het laatst. Het Klara-programma Babel had ons gevraagd voor een reportage in Zelzate, naar aanleiding van een theaterstuk van het KIP. Verpale maakt een verwarde indruk. In een café legde hij een pistool op tafel, ‘want ge weet nooit tegenwoordig in Klein Rusland’. Hij kloeg over de toegenomen onveiligheid. ‘Klein-Rusland en de Katte, die twee samen, dat noem ik Klein-Sicilië. Dat komt door de clangeest. Er heerst hier een sterke clangeest. Ik zeg niet: maffia. Maar clangeest.’<br />
<br />
Toen we tweeënhalf uur later terug aan zijn auto kwamen vond hij z'n sleutels niet meer. Tien minuten alle zakken aftasten. ‘Godverdoemme! Godmiljaar!’ Hij was ervan overtuigd dat de schoffies van de wijk hem een loer hadden gedraaid. Met z'n drieën kamden we alle bosjes van de buurt uit. Maar zijn sleutels zaten uiteindelijk waar ze al die tijd gezeten hadden: op z'n deur. Hij vond het zelf niet erg.<br />
<br />
Zo was Erik Verpale. We zullen hem missen.<br />
<br />
<i>Dit stuk verscheen in Recto:Verso.</i><br />
<br />TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-24401623304261984512013-12-06T03:51:00.000-08:002013-12-06T03:51:23.404-08:00‘Klassenoorlog bestaat, en de rijke elite is aan het winnen’<b>Beweren dat er geen sociale klassen meer bestaan, vindt hij even absurd als zeggen dat de aarde plat is. En snijden in openbare diensten bestempelt hij als een vorm van oorlog tegen de werkende bevolking. Met het boek <i>Chavs </i>deelt Owen Jones een stevige uppercut uit. Naar boven.<br />
</b><br />
<br />
Owen wié? Veel kans dat u Owen Jones niet kent, maar evenzoveel kans dat dat nog komt. Zijn vlijmscherpe opiniestukken en zijn bestseller <i>Chavs </i>maakten hem een ster aan het Britse firmament. Op kousenvoeten verovert hij nu ook het continent.<br />
<br />
<i>Chavs </i>verwijst naar de modeterm waarmee de Britse elite de arbeiders aanduidt. De arbeidersklasse, ooit het zout der aarde, is nu het schuim der natie. Over Het Kanaal word je liever niet meer uit een werkmansbroek geschud.<br />
<br />
‘Ik ben aan dit boek begonnen uit frustratie’, vertelt Owen Jones. ‘Terwijl de gemiddelde Brit moet krabben om rond te komen, beleeft een kleine elite gouden tijden: in 2011 verdienden de directieleden van de top 100 van Britse bedrijven 49 procent meer dan in 2010. En dat jaar wás hun loon al met 55 procent gestegen. Toch durfde de Britse minister verantwoordelijk voor bezuinigingen zeggen dat alle Britten in hetzelfde schuitje zitten. Ik wilde het woord klasse terug in het debat brengen. Beweren dat klassen niet meer bestaan, is even absurd als verkondigen dat de aarde plat is.’<br />
<br />
<b>U spreekt zelfs van ‘klassenoorlog’. Is dat niet overdreven?<br />
</b>‘Helemaal niet. In Groot-Brittannië is Thatcher ermee begonnen. Maar ook in de rest van Europa zie je hoe er ingebeukt wordt op moeizaam afgedwongen sociale rechten. Regeringen snijden in openbare diensten en vertellen werkende mensen dat de economie van hun land competitiever moet worden en zij goedkoper en flexibeler. Miljardair Warren Buffet zei ooit: Klassenoorlog bestáát. En hij voegde daar aan toe: Maar mijn klasse, de rijke elite, voert de oorlog en is aan het winnen.’<br />
<br />
<b>De demonisering van de Britse arbeidersklasse, die je in je boek beschrijft, zie je als een van de gevolgen. Wat schuilt er achter?<br />
</b>‘Demoniseren is proberen recht praten wat krom is. Door te demoniseren hoef je niet meer over sociale en economische achterstelling en groeiende ongelijkheid te discussiëren. Geloven dat werklozen lui zijn, maakt het makkelijker te zeggen: eigen schuld, dikke bult. Het bestaat overal waar ongelijkheid bestaat en vaak wordt het gekruid met een snuifje racisme.’<br />
<br />
<b>In het voorwoord noemt komiek Nigel Williams <i>Chavs </i>in één adem met de roman <i>Brave New World</i>. Kun je die vergelijking volgen?<br />
</b>‘<i>Brave New World</i> gaat over een samenleving waarin je niet wil terechtkomen. Ook <i>Chavs </i>gaat daarover. Maar Brave New World is fictie, de Britse maatschappij die ik in mijn boek schilder bestáát. En de blauwdruk ervan spruit niet voort uit het brein van een schrijver met veel inspiratie, maar uit een ideologisch project.’<br />
<br />
<b>De demonisering van de arbeidersklasse lijkt hand in hand te gaan met de demonisering van de vakbonden. In België hoor je soms dat ze ‘conservatief’ en ‘niet meer van deze tijd’ zijn. Je bent zelf syndicalist. Voel je je aangesproken?<br />
</b>‘Neen hoor. Het is een slimme techniek van het neoliberalisme: de retoriek van de moderniteit aannemen terwijl net zij de klok willen terugdraaien. Vakbonden blijven de grootste democratische organisaties: ze verenigen miljoenen mensen en zijn hét instrument om ervoor te zorgen dat wie de rijkdom produceert er ook de vruchten van plukt. Weet je dat er in Groot-Brittannië meer dan 1 miljoen werknemers een nulurencontract hebben? Ze hebben een job waarvan het aantal uren niet op voorhand bepaald is. Dát is het gevolg van zwakke syndicaten. Zeg dat maar tegen de tegenstanders van vakbonden in België.’<br />
<br />
Thomas Blommaert<br />
<br />
<i>Chavs</i>, Owen Jones, uitgeverij EPO, 336 p.<br />
<br />
Interview verschenen in <i>Visie</i>, 6/12/2013TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-56925890346279736222013-04-12T11:50:00.001-07:002013-08-15T01:27:29.754-07:00Mannen van de vuilkar dwingen referendum af <b>Een volksraadpleging om de privatisering van de stedelijke reinigingsdienst tegen te houden: het stadspersoneel van Sint-Niklaas en hun vakbonden schrijven syndicale geschiedenis. Bericht uit het Waasland.<br />
</b><br />
<br />
“Dag meneer, woont u in Sint-Niklaas? Ja? Heeft u onze petitie al getekend?” Het is donderdagnamiddag en terwijl de terreinwagens van de laatste marktkramers in een trage, schokkende polonaise de Grote Markt verlaten staan aan de bibliotheek, een paar honderd meter verder op het Heymanplein, vakbonders handtekeningen in te zamelen. “Voor de tweede dag op rij”, zegt Maarten Bieseman van ACOD. “Gisteren zijn we van deur tot deur geweest, nu concentreren we ons op openbare gebouwen en cafés.”<br />
<br />
Een oude man met een grote grijze klak en een bruine wandelstok die voor zijn wekelijks jeneverke naar café ‘t Gildenhuis schuifelt, meldt dat hij al getekend heeft. Maar hij informeert toch geïnteresseerd naar de tussenstand. “Al 7.200 handtekeningen? Dan hebben ze het aan hun kloten”, grijnst hij tevreden. ‘Ze’, dat zijn de dames en heren van het schepencollege van Sint-Niklaas dat bestaat uit N-VA, sp.a en Groen. En ‘het’, dat is het referendum over de privatisering van de reinigingsdienst, de inzet van de petitie.<br />
<br />
Een volksraadpleging tegen privatisering? Het is een unicum in de syndicale geschiedenis. Maar in het Waasland wel een met perspectief. Bij 7.400 handtekeningen is het Sint-Niklase stadsbestuur verplicht een referendum te organiseren. Aan de bibliotheek weten ze: nog even en die kaap is gerond. Dan mag de champagne ontkurkt en wordt er gezongen. “De sympathie van de bevolking is enorm”, zegt Stefaan Vertenten. “Toen we vanochtend in groep naar de Markt reden stond er op de Parklaan een vrouw de ramen van een interimbureau te kuisen. Ze zag ons en begon met haar zemelap te zwieren. Precies Les lacs du Connemara maar dan om te zeggen: ik steun jullie.”<br />
<br />
“Ik wist niet dat de mannen van ’t stad zo graag gezien waren”, fluistert hij. “Ik denk dat veel Sint-Niklazenaren goed beseffen waar het om draait. Politici spreken altijd over een kerntakendebat. Wel dan. Gaan we zwemmen in het Stedelijk Zwembad? Gaan we aan een betaalbaar tarief naar de bib? Zit oma of opa in het OCMW-rusthuis? Bezoek je de schouwburg? Gaan je kinderen naar het stedelijk basisonderwijs? De overheid levert een dienst aan de bevolking aan een eerlijk sociaal te rechtvaardigen kostprijs of een sociaal herverdeelde kostprijs. De privé dient om winst te maken en dat heeft z’n gevolgen voor service en prijs. De mensen weten dat.”<br />
<b><br />
Niet zoals bij de waterdienst</b><br />
<br />
Een paar jaar geleden verpatste het stadsbestuur al de stedelijke waterdienst. Dat gebeurde zonder slag of stoot. Dat het met de reinigingsdienst anders zou gaan stond in de sterren geschreven. Het personeel voert al actie sinds de plannen om de dienst te privatiseren bekend raakten. Toen het dinsdagochtend hoorde dat het stadsbestuur “geen onderhandelingsmarge” meer zag legde het het werk neer. Een paar uur later stroomde de centrale hall in de stadswerkplaatsen vol: die van de groendienst, openbare werken, de ateliers, signalisatie, enzovoort. En de mannen van de vuilkar vertelden hun collega’s over het referendum waarmee ze in hun hoofd liepen, en uit de zaal klonk: ‘wij doen mee, want straks zijn wij aan de beurt.’<br />
<br />
“Woensdag zijn in plaats van de veertig werknemers van de reinigingsdienst meer dan honderdvijftig man van alle stadsdiensten met onze petitie van deur tot deur gegaan”, vertelt ACOD-délégué Patrick De Rudder. “Dat blijven we ook de volgende dagen nog doen. Tegen zaterdag hebben we aan negentig procent van de huizen in de stad aangebeld. We zullen veel meer dan de nodige 7.400 handtekeningen ophalen.” Hij weet niet waar hij het meest content om moet zijn: om de hartverwarmende reacties van de bevolking of om de solidariteit bij de rest van het personeel. “De bibliotheek bleef zelfs gesloten. De mensen van de schouwburg konden dan weer moeilijk weg wegens dansvoorstellingen van Clapaja: ze beslisten dan maar voor en na de show met de petitie rond te gaan.”<br />
<br />
De Rudder, die volgend jaar met pensioen gaat maar dat rustig uitboljaar al uit zijn gedachten heeft gezet, zegt dat hij de voorbije dagen collega’s politiek hoogstaande interviews aan de regionale pers heeft zien weggeven alsof ze nooit anders gedaan hebben. “Er zijn veel discussies. Hoe komt het dat er zes miljoen per jaar moet bespaard worden? Waar is dat geld naar toe? Hoe zit het met Dexia? En we zijn ook bezig met vragen als: hoe brengen we onze boodschap het best over aan de burger? Wat marcheert wel, wat niet? En met het referendum is er ook het gevoel: we hebben iets in handen waarmee we het stadsbestuur van gedacht kunnen doen veranderen.”<br />
<br />
<b>Verbijsterd</b><br />
<br />
N-VA-burgemeester Dehandschutter zei in een radio-interview “verbijsterd” te zijn: waarom staken als er geen naakte ontslagen komen? Want de werknemers van de reinigingsdienst krijgen straks elders onderdak.<br />
<br />
Sp.a en Groen stuurden vorige week zelfs een persbericht rond. Daarin lees je onder andere dat het kartel streng zal toezien via hun vertegenwoordiging in de MIWA (de vereniging voor huisvuilverwerking van het Midden-Waasland, tb) op de loon- en arbeidsvoorwaarden van dienstverleners die intekenen op het contract voor de afvalophaling. “Kent het kartel soms een firma voor afvalophaling met goede arbeidsvoorwaarden?”, vraagt PVDA+verantwoordelijke Jan Vandeputte. “Wij niet. Veel werknemers in die sector krijgen enkel dagcontracten via interimwerk, om nog maar te zwijgen over de veiligheid bij die firma’s. Wat het progressief kartel hier beweert, is ronduit beschamend. Hun vertegenwoordiging in de MIWA gaat het verschil helemaal niet maken.” Hij merkt op dat het hem doet denken aan de sociaal-democratische sirenegezangen die die de privatisering van de ASLK en de liberalisering van de energie begeleidden.<br />
<br />
<b>Wordt vervolgd<br />
</b><br />
Donderdagavond krijgen we in ’t Gildenhuis, het bastion van het ACW, het bericht dat de 7.400 signaturen al ruim overschreden zijn. Een biljarter zegt met een spijtig gezicht tegen Maarten Bieseman dat hij niet kan tekenen: hij woont in Beveren. Maarten riposteert dat het niet geeft. Als ik in ‘t laat naar huis wandel, denk ik aan Saramago, de oude schrijver. Hij wist al: ‘Men privatiseert de zee en de hemel, men privatiseert het water en de lucht.’ Maar de privatisering van de Sint-Niklase reinigingsdienst heeft het stadsbestuur nog niet voor elkaar. Nog lang niet.<br />
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-16393993075827877172012-11-17T02:28:00.001-08:002012-11-17T02:31:12.481-08:00De warmste wijk van Sint-Niklaas <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="http://www.youtube.com/embed/Y8HoUnvqHJQ?fs=1" width="480"></iframe>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-67240648706346828642012-06-02T09:45:00.002-07:002012-06-02T09:46:16.225-07:00:-)<a href="http://www.iedereenleest.be/Default.aspx?BoekID=7517">http://www.iedereenleest.be/Default.aspx?BoekID=7517</a>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-82977863681531802882012-03-13T10:30:00.002-07:002012-09-28T17:02:34.287-07:00Op Radio 1 over de anti-biografie van Michael Moore<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-TwJpGOHdOyCLxRKaeUqprBpPPL-Nww5aCioEGKlgQxSj93DMdQ0jx7dXMP4fT2NJqrOcNDJKhY5f8ZFh9gZgL4_w9DrwrjODIpYPrlUsW29xS0G1DxdG9NMEaFVnxNRXgcHjpwoEadD/s1600/img_1732_thomas_blommaert_site.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="263" width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-TwJpGOHdOyCLxRKaeUqprBpPPL-Nww5aCioEGKlgQxSj93DMdQ0jx7dXMP4fT2NJqrOcNDJKhY5f8ZFh9gZgL4_w9DrwrjODIpYPrlUsW29xS0G1DxdG9NMEaFVnxNRXgcHjpwoEadD/s400/img_1732_thomas_blommaert_site.jpg" /></a></div><br />
<a href="http://www.radio1.be/programmas/joos/here-comes-trouble">http://www.radio1.be/programmas/joos/here-comes-trouble</a>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-82513253002039367082012-02-16T00:50:00.001-08:002012-09-28T17:48:49.016-07:00<b>In <a href="http://www.nrcnext.nl/blog/2011/11/21/wie-is-er-nog-origineel/">NRC</a> verscheen een stuk van Thomas Blondeau over de bloemlezing <i>20 onder 35</i> waar ook uw dienaar een bijdrage voor schreef in het bijzonder en over jonge schrijvers in het algemeen. Daarin lees je: <blockquote><b>Als je ervan uitgaat dat ieder verslag is gekleurd door de waarnemer, is het aan de schrijver om dat mechanisme bloot te leggen. Dat kan op een radicale manier, zoals bij Dautzenberg, of op de new journalism 2.0-aanpak van Thomas Blommaert of Stijn Tormans. </b></b></blockquote>TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-47590525072642309142011-10-06T17:49:00.000-07:002012-02-05T13:58:13.567-08:00"Een bloemlezing van twintig mensen die het bestaansrecht van de literatuur verjongen" <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVChjwgzd0uHPiwV5T-H0TXtbwK1VfDf-Mu2Z-qRm2CcDz5_B9oLMFr9yzYLWqYAZMl4_u3y3vs5C9cp-aXPs9C3AqrLjx-K7TZrWx-wjzfk2PAGT9zqT0JpfZmItZYirK0Mci2GYH67I-/s1600/image004.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="400" width="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVChjwgzd0uHPiwV5T-H0TXtbwK1VfDf-Mu2Z-qRm2CcDz5_B9oLMFr9yzYLWqYAZMl4_u3y3vs5C9cp-aXPs9C3AqrLjx-K7TZrWx-wjzfk2PAGT9zqT0JpfZmItZYirK0Mci2GYH67I-/s400/image004.jpg" /></a></div>
Donderdag werd bij uitgeverij Prometheus in Amsterdam <i>Agents-provocateurs: 20 onder 35</i> voorgesteld. Voor die bloemlezing schreef uw dienaar het kortverhaal <i>Zoekt gij Boel?</i>. Als dat geen aanleiding voor mijn eerste bericht in een jaar is! Hieronder de flaptekst van de bundel:
<blockquote>Elke periode in de geschiedenis krijgt de literatuur die ze verdient. Dat betekent in deze tijd een oververtegenwoordiging van proza dat appelleert aan een vergrijzende bevolking. Er is een stroom aan verstilde boeken die op een uitgekauwde manier platgetreden thema’s behandelen behaagzuchtige romans die inderdaad de dood van het genre lijken in te luiden.
Maar het kan ook anders. Literatuur kan met zichzelf in dialoog treden en de tijd waaruit zij voortkomt beïnvloeden. Voor <i>Agents-provocateurs: 20 onder 35</i> gingen samenstellers Hassan Bahara en Thomas Blondeau op zoek naar Nederlandse en Vlaamse schrijvers onder de 35 jaar in wier werk deze ambities zijn terug te vinden. Ze zochten schrijvers die authenticiteit met vernieuwing vermengen, die romans of essaybundels schrijven waarin geen knieval wordt gedaan, maar die zich ook niet afwenden van het publiek: agents-provocateurs in dienst van de literatuur. In deze bundel zijn de schrijvers te vinden door wie de literatuur de eenentwintigste eeuw zeker zal overleven.</blockquote>
TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-48373295563460149982010-06-24T10:08:00.000-07:002012-09-28T17:28:27.857-07:00De Ho van Herentals<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-XUPXcg5BdkF1O_3iB9HNbhdWOiWlY78PsBrHO3z2SVXdtT-_U0oLdJ-x-U-ftAlwavA3Fdmh68IHxD98UEmoiFGhmzk1vQFNWY676a9P4MbIrt33t3yItohwT066nd1_LVhqTN6n7uU2/s1600/p14_deboel_frans04__600_x_600_.jpg" imageanchor="1" style="clear:right; float:right; margin-left:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="400" width="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-XUPXcg5BdkF1O_3iB9HNbhdWOiWlY78PsBrHO3z2SVXdtT-_U0oLdJ-x-U-ftAlwavA3Fdmh68IHxD98UEmoiFGhmzk1vQFNWY676a9P4MbIrt33t3yItohwT066nd1_LVhqTN6n7uU2/s400/p14_deboel_frans04__600_x_600_.jpg" /></a></div><br />
<span style="font-style:italic;"><span style="font-weight:bold;">35 jaar bevrijding Saigon :: Het bewogen leven van Frans De Boel alias Phang Lang<br />
</span><br />
</span><span style="font-weight:bold;">Op 30 april is het precies 35 jaar geleden dat de Amerikanen hun biezen pakten in Vietnam. Ons televisienieuws zal beelden tonen van een napalm hoestend en spuwend land en van in zee vallende helikopters. Maar in Berchem zal er iemand zijn eigen film afspelen. In het bewogen leven van de 86-jarige Frans De Boel nemen zijn vier jaar bij de Vietminh, het gewapende verzet tegen de voorgangers van de Amerikanen, de mooiste plaats in. Het onwaarschijnlijke relaas van een Kempenzoon die na veel vijven en nog meer zessen transformeerde in een Vietnamese communist.<br />
</span><br />
<br />
Een oude man met wit haar en wankele pas giet u Laotiaanse thee in en biedt u in één adem een portie vissenkoppen aan. “Gezond en goedkoop”, knipoogt hij. “Ze komen van de markt.” Ge bedankt beleefd en kijkt naar de Vietnamese vlagjes aan de muur en de stapel lectuur op de tafel in de living. Twee boeken liggen open: Délégitimer le capitalisme van François Houtart – met als opdracht “à mon copain Frans” – en een woordenboek Frans-Nederlands. Het sociaal appartement van Frans De Boel is sober ingericht, maar er liggen precies lijnen naar heel de wereld. <br />
<br />
Het was september vorig jaar dat ge hem voor het eerst ontmoette. De nieuwe groepspraktijk van Geneeskunde voor het Volk in Hoboken had net z’n deuren geopend. De vogels floten alsof het juni was, ge stond met een Vietnamese kameraad de buitengevel van het nog naar nieuw ruikend gebouw te monsteren en plots dook hij op voor uw neus, Frans De Boel. Begon in vloeiend Vietnamees een gesprek met uw maat. Vaneigenst dat ge verbijsterd waart. Alsof uw bompa u plots in het Berbers zou aanspreken.<br />
<br />
Hoe, wat, wie, waarom en wanneer? Ge wist niet wat eerst vragen. Maar in welke volgorde ook, sommige verhalen dienen opgeschreven en bewaard te worden. Zo ook die van Frans en zijn kleine en grote oorlogen in Herentals, Hannover, aan het Oostfront, in Vietnam en Laos en later terug thuis.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight:bold;">Voorspel: van het Oostfront naar Vietnam<br />
</span><br />
Frans De Boel heeft heel de wereld gezien maar blijft ene van Herentals, de gemeente van wielerlegende Rik Van Looy. En in de jaren twintig en dertig ook van pa Jan De Boel, die op zijn elfde stopte met school maar wel de Theofiel Boemerang van de Kempen werd. “Jan De Boel mag stront slijten, de mensen kopen het nog”, grinnikten cafévrienden geregeld en meestal was dat met meer bewondering dan afkeuring. “Hij was een socialist, een enfant terrible en een vrouwenloper”, schetst Frans zijn verwekker. “En hij dronk niet, hij zoop.” Dat pa De Boel meer commerçant dan pedagoog is, blijkt ook als ma De Boel sterft. Ze is amper 31 en de dan elfjarige Frans en zijn vier jongere zussen starten een lange Ronde van de Kempen langs weeshuizen, internaten en tantes.<br />
Vijf jaar later staat de Tweede Wereldoorlog voor de deur. Frans, die als leerjongen bij een bakker werkt, weet alles van gist en bloem maar vraag hem niet wie Hitler is. Toch fietst hij op een blauwe maandag naar de gendarmerie van Mechelen om zich op te geven: hij wil tegen de Duitsers vechten. “Bij ons in Herentals was iedereen tegen den Duits”, bromt hij, alsof hij u een verklaring wil geven. De gendarmen lachen eens hartelijk en sturen hem weg. Hij is juist zestien, op die leeftijd moet ge achter de meiskes lopen. <br />
Helaas. Frans heeft andere muizenissen: hij heeft honger en zoekt werk. ‘Erst das Fressen, dann die Moral’, de bekende uitspraak van Brecht, blijkt ook in Herentals te gelden. Op aanraden van een nonkel gaat de jongen die eerst tegen de Duitsers wilde vechten werken in Duitsland. Ge schrijft 1940 en 1941. “In de buurt van Bremen legde ik met Vlamingen en Tsjechen Duitse wegen aan”, legt hij uit. “En later hielp ik in Hannover een boer zijn oogst binnenhalen.” Hij komt er zowaar in een warm nest terecht en dat doet iets met een mens die al jaren geen thuis meer heeft. Klein detail: de aimabele boer is ook lid van de Duitse NSDAP. <br />
In zijn jeugd hadden de zwartrokken van Herentals al flink hun best gedaan om Frans te waarschuwen tegen de Russen. “Als wij op een stront trapten, zei de leraar: ‘er hangt een communist aan uw schoen’.” De Hannoverse boer doet daar nog een schepje bovenop. Leert hem zijn rechterarm strekken en zet hem een paar maanden later zingend op een trein naar het Oostfront. Frans is achttien en nog altijd meer kind dan man. “Wat wist ik van nazisme en communisme? Mijn kop was zot gemaakt.” Met de omsingeling van Stalingrad beleeft de Kempenzoon nog net het keerpunt van de Tweede Oorlog. Hij is er vet mee. Sneeuw, slijk, barre kou en stapels lijken aan beide kanten: het Oostfront is één grote nachtmerrie, zelfs als ge in een Vlaams Legioen zijt ingedeeld. De tyfus velt hem maar redt misschien ook zijn leven: het is een ticketje weg van het front. <br />
Terug in België gaat het allemaal weeral rap. Frans wordt eerst veroordeeld tot zeven jaar dwangarbeid wegens collaboratie, komt in de mijn van Beringen terecht maar gaat daar na een jaar lopen. Zonder geld of papieren sukkelt hij tot in Parijs, waar hij zich uit pure armoei bij het Vreemdelingenlegioen aansluit. Een twaalf maanden lange opleiding onder de Afrikaanse zon later zit hij op een boot naar Vietnam. “Dat altijd van alles willen zien en doen, zat er van jongsaf in bij mij”, zal hij op het einde van uw gesprek mompelen.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight:bold;">Eerste bedrijf: met het Vreemdelingenlegioen in Vietnam<br />
</span><br />
Frankrijk zet zijn Vreemdelingenlegioen in Vietnam in om korte metten te maken met de Vietminh, het volksverzet dat onder leiding van Ho Chi Minh een guerrillaoorlog voor onafhankelijkheid uitvecht. En het is dan wel onder een andere vlag maar opnieuw mag onze vriend uit Herentals belangen verdedigen die de zijne niet zijn. Toch is de Frans De Boel van 1942 niet de Frans De Boel van 1948. Hij is niet alleen sadder maar ook wiser teruggekomen van het Oostfront. Bij de eerste militaire operatie is zijn geweer ‘toevallig’ geblokkeerd. “Ik heb nooit een kogel geschoten naar een Vietnamees, ik kon dat niet”, zegt hij alsof hij u duidelijk wil maken dat hij niet zomaar een huurling is. <br />
Hij vertelt u over zijn intrede in Vietnam, aan boord van het schip van het Vreemdelingenlegioen dat de haven van Da Nang binnenvoer. Een van de legionairs pakte een conservenblik van op het dek en smeet het met volle kracht naar een Vietnameeske dat met zijn grootvader in een sloepje zat. “Die kleine kreeg het recht in zijn gezicht en begon te bleiten. Godverdoeme, ik was daar slecht van. Ik haatte het Legioen vanaf dag één.”<br />
Hoe langer de Kempenaar in Vietnam vertoeft, hoe meer hij zich afvraagt wat de Fransen daar zitten te doen. Zijn eerste poging om de benen te nemen, komt er na nog geen twee maanden. Maar tussen willen en kunnen vluchten is er een groot verschil. “Ik dacht eerst nog: ik zal wel iemand tegenkomen die me wil helpen. Maar de Vietnamezen hadden schrik van mij! Ik ben dan maar altijd rechtdoor blijven lopen. Na een tijdje zat ik verdomme in de bossen en voor ik het wist viel de duisternis.” Frans De Boel slaapt in een gat in de grond, bedekt zich met blaren en kan nog navertellen dat een tijger hem besnuffelde. Maar misschien moet ge hem zelf maar eens vragen naar van die verhalen waar ge u aan kunt opwarmen. Feit is dat hij geluk heeft dat zijn engelbewaarder hem terug tot op het kwartier van het Legioen begeleidt. Hij rilt als een riet en is zo ziek als een hond. Een vorm van malaria, zo blijkt later.<br />
Een Brusselse sergeant houdt hem uit het cachot maar zijn carrière op het slagveld is voorbij nog voor ze begonnen is. “Ik kreeg een spoedcursus morse en belandde op de administratie”, herinnert hij zich. “Dat klinkt bijna even saai als het was. Ik was geen bureauman en verveelde mij dood.” Al een geluk dat hij in contact komt met Vietnamezen en min of meer bevriend raakt met een schoenpoetser en een straatverkoper. “In ’t weekend ging ik daar dan al eens op bezoek en at ik soep met zwarte bonen. Zij vonden dat geel goe. Ik moest daar niet veel van hemme.” (snel) “Maar iedereen zijn goesting, hé.” <br />
De verschillende culinaire smaak ten spijt groeit de sympathie langs beide kanten. Bovendien raakt de Belg er steeds meer van overtuigd dat de Vietnamezen een gerechtvaardigde strijd voeren. Aan vrienden die – o ironie – rechtover de post van het Vreemdelingenlegioen wonen, stelt hij op een dag de vraag die al maanden op zijn lippen ligt: kunt gij mij in contact brengen met de Vietminh? “Ze deden het bekanst in hun broek”, grinnikt hij alsof hij hun gezichten nog kan zien. “Maar ze hebben me na een tijdje toch geholpen. Op een zondag zijn ze me in het grootste geheim komen ophalen.” Frans is op dat moment net geen jaar in Vietnam.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight:bold;">Tweede bedrijf: de Herentalse afdeling van de Vietminh<br />
</span><br />
Een paar jaar daarvoor marcheerde onze vriend uit Herrentals nog onder SS-vlag naar het Oostfront. Maar na twaalf maanden Vietnam bekeert hij zich dus tot Marx en Lenin. Hij begrijpt uw verbazing en begint een monoloog. Dat hij in zijn jong leven al dikwijls over solidariteit en broederschap en wat al meer had horen spreken, maar al even dikwijls bedrogen uit was gekomen. Dat hij in Vietnam was beginnen nadenken over de kant die hij had gekozen. En dat hij een schok kreeg toen hij de Vietminh bezig zag: alsof hij plots besefte dat een soldaat méér kan zijn een vechtjas. “In de Vietminh zaten geen haatdragende mensen. Ze wilden de bezetters buiten, maar niet per se dood. Ik heb dikwijls gezien hoe ze Fransen wegjoegen in plaats van hen om te brengen. En het verzet toonde enorm veel respect voor de bevolking”, vertelt hij zoals een trotse vader over zijn zoon. “We hadden enorm veel contact met de gewone Vietnamezen, we steunden en hielpen hen langs alle kanten. Maar we kregen ook veel terug. Ik dacht: als dat communisme is, dan wil ik ook communist worden.” <br />
Drie jaar lang, van 1948 tot 1951, doet Frans De Boel dag en nacht verkenningen. Hij vertelt het alsof hij over een jongensdroom praat, al kunt ge u niet voorstellen dat er in zijn generatie droomden van een leven in de jungle. En denken dat die Vietnamezen hem die eerste maanden in de administratie staken! Hij lost dat op door non-stop iedereen de oren van zijn kop te zagen: “IK WIL VECHTEN”. En ge merkt op dat hij in blokletters spreekt. Maar zijn leven valt in zijn plooi, daar in Vietnam. Alleen het eten zorgt in het begin wat voor ambetantigheid. “De Vietnamezen kwamen toe met één kip voor 35 man. Maar ik frette op mijn eentje een kip op!” Hij lacht luid en vervolgt dat zijn maag al bij al rap aangepast was. <br />
Niet alleen zijn maag. Trek een andere Vlaming weg uit zijn vertrouwde klei en hij wordt zot. Frans De Boel spreekt na een jaar Vietnamees en heeft vriendschap met half Da Nang, de streek waar hij langst rondliep. “Ik zag de Vietnamezen graag en zij zagen mij graag.” En mochten er in die tijd wat meer camera’s geweest zijn, iedere boer had met de blanke officier op de foto gewild. In die drie jaar vervelt hij tot Phang Lang, zijn Vietnamese naam die ‘victory’ betekent. Onze vriend wil van ze leven niet meer weg uit Vietnam.<br />
<br />
<br />
<span style="font-weight:bold;">Derde bedrijf: drama in Laos, bak in Frankrijk<br />
</span><br />
In de drie jaar dat de Kempenaar voor de Vietminh vecht, raakt hij zwaar gewond. Eerst bij een Hollywoodiaanse actiescène waarbij de Vietminh een post van het Franse leger binnenvalt, Frans een sabel in een legionairenhals ploft, maar zelf in de borst wordt geschoten. Zijn kameraden hebben hem al half opgegeven, maar hij ontsnapt door zich in een ravijn te storten. De kogel is afgeschampt op zijn rib. Meer dan zestig jaar later vloekt hij nog. Niet om zoveel boerengeluk, wel om de post die toen in Vietnamese handen had moeten vallen. <br />
Maar ge zit op een dwaalspoor, want ge moet eigenlijk naar de triestigste dag uit zijn leven. In maart 1952 trekt Frans De Boel met een Vietminhcompagnie naar Laos, waar de strijd tegen de Franse bezetters ook woedt. Hij heeft er zowaar nog meer contact met de bevolking dan in Vietnam en krijgt er de bijnaam Hoemi toebedeeld: hij die geluk brengt. “Maar veel geluk heb ik daar verdomme niet gehad”, zucht hij. De Fransen schieten hem in been en voet. “Ik stak mijn handen omhoog en dan schoot die rotzak nog in mijn elleboog”, gromt hij. <br />
Het is gedaan met zijn Vietnamees avontuur en hij weet het. De tranen vloeien minder door de schotwonden dan door de emoties. Hij wordt nog in Saigon, het huidige Ho Chi Minhstad, geopereerd en in de cel gezet. Maar een paar maanden later vliegt hij onherroepelijk terug naar Frankrijk. De kleine Frans De Boel uit Herentals wordt veroordeeld tot de doodstraf, later omgezet in tien jaar. Van een communistische gevangenisdirecteur (!) in Marseille krijgt hij nog een orthopedische schoen voor zijn aan flarden geschoten voet, op meer moet hij niet rekenen. Met rode deserteurs wordt niet gelachen, noch in ’t Vreemdelingenlegioen noch in Parijs. <br />
<br />
<br />
<span style="font-weight:bold;">Epiloog: terug naar Vietnam<br />
</span><br />
Tegen dat Frans vrijkomt, is de wereld veranderd. Hij is 42, haalt via avondschool nog een diploma boekhouden en wordt ambtenaar. Maar terwijl hij een normaal bestaan probeert op te bouwen, blijft Vietnam knagen zoals een onbereikbaar lief. De Fransen zijn er buitengebonjourd en z’n oude kameraden van de Vietminh hebben de touwtjes van het noorden in handen. Maar in het zuiden worden de Fransen vervangen door de Amerikanen. <br />
Hoeveel keer heeft hij in die jaren niet aan de Vietnamese ambassade gestaan? Klaar om heel zijn boel op te geven en terug voet aan zijn geliefde grond te zetten? Het is er nooit van gekomen. Omdat het in die tijd diplomatiek niet makkelijk was, maar ook omdat hij al een vrouw en twee kinderen had. Die neemt ge niet zomaar even mee naar de Mékong. Dat hij nog lang in vergeelde fotoalbums heeft zitten bladeren. En een van de drijvende krachten van het ondertussen ter ziele gegane Vietnamhuis in Antwerpen was. <br />
Pas in 1996 keerde hij voor het eerst terug naar Vietnam, waar hij met alle mogelijke decoraties wordt beladen. Ontvangen als een koning. “Neen zenne, als een kameraad”, corrigeert hij. “Mijn oude maten waren juist hiel kwaad op mij. Ik was veel te lang weggebleven.”TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8170046361385569149.post-33802852357904082212009-10-14T13:23:00.000-07:002012-09-28T17:51:22.088-07:00Wijkwerking in Sint-Niklaas: intimiteit of intimidatie?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqjU1KcK98tML142f1fTpw03ZaNZMR91nQ2-wa5UDZnZmoI8A08DJM9AuOEmJ9Iuri_NtWCOZH21wOjIJDJ7vCVgwN7IHNPY5jMoXvPiTGS52k5cQp9TSlz58mC4F0976N2IXDhgH8ikyX/s1600/peterbenoitpark.jpg" imageanchor="1" style="margin-left:1em; margin-right:1em"><img border="0" height="320" width="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqjU1KcK98tML142f1fTpw03ZaNZMR91nQ2-wa5UDZnZmoI8A08DJM9AuOEmJ9Iuri_NtWCOZH21wOjIJDJ7vCVgwN7IHNPY5jMoXvPiTGS52k5cQp9TSlz58mC4F0976N2IXDhgH8ikyX/s320/peterbenoitpark.jpg" /></a></div><br />
<span style="font-weight:bold;">Als het regent in Molenbeek, druppelt het in Sint-Niklaas. Twintig gewapende agenten zetten eind september hun bivakmuts op en vielen sociale woonwijk Peter Benoitpark binnen. Een nieuw model om spanningen in “probleembuurten” tegen te gaan? Als oud-buurtwerker van de wijk zit ik toch met een paar vragen. </span><br />
<br />
Voor mij ligt een foto van J. waarop hij een jaar of vijf is. Fier poserend op een of ander kerstfeestje in de wijk, met zijn broer en een paar andere gasten waakzaam op de achtergrond. De foto dateert van 2002. J. is ondertussen twaalf. Eind september was hij een van de tieners/kinderen uit de Sint-Niklase wijk Peter Benoitpark die onder bedreiging van een politiegeweer tegen de bruine, bakstenen muur van een van de appartementsblokken moest gaan staan. Drugsrazzia, met de groeten van een twintigtal gewapende agenten-met-bivakmuts die uit anonieme wagens waren komen springen. “Het was precies zoals in de film”, vertelde een bewoner. Volgens een getuige drukte een van de “Robocops” een pistool tegen J. zijn hoofd. <br />
<br />
In <span style="font-style:italic;">Het Laatste Nieuws </span>van 9 oktober zegt korpschef Jack Van Peer dat “de aanpak bij zo’n operatie wel anders is dan de inwoners van onze politie gewoon zijn. Er komt geen wagentje van het MO-team aangereden met een agent die een vriendelijk praatje slaat”. Van Peer vertelt dat het de politie “niet te doen was om de kleine garnalen, maar om de dealers.” Aan de actie zou ook “heel wat observatiewerk” vooraf zijn gegaan. Voor wie de uitleg van de plaatselijke Eerste Uniform leest, is er geen twijfel mogelijk: het Peter Benoitpark is het mekka van de Sint-Niklase drugshandel. <br />
<br />
Bij mij deed dat nieuws de wenkbrauwen fronzen. Ik ben dan wel al een paar jaar weg uit de wijk, ik ken er nog steeds God en klein Pierke. Bovendien is het Peter Benoitpark een totaal ingesloten buurt: twee Oostblokachtige appartementen, twaalf huizen, een voetbalveldje en een stedelijk buurthuis. In de wijk, het wijkje – er wonen amper 250 mensen, zijn geen cafés waar dealers hun waar kunnen verkopen, noch theesalons, noch vzw’s. Niks. Dealen op straat is ongeveer het domste wat je kan doen, want geen hoogbouwwijk waar de sociale controle zo groot is. Wordt er dan niet geblowd? Toch wel. En wellicht zullen die blowers al eens wiet meebrengen voor elkaar uit Nederland. Maar georganiseerd dealen? En iets anders dan softdrugs? Een arm wil ik er niet op verwedden, maar het zou me sterk verbazen. <br />
<br />
<span style="font-weight:bold;">Opbrengst van de razzia: een paar gram wiet? </span><br />
Hoe dan ook, mocht er sprake van dealen geweest zijn, dan is dat bij deze opgelost. “De drugsdealers zijn weg, het drugsgebruik kan hierdoor dalen, de kleine criminaliteit daalt meteen mee en dat komt de leefbaarheid van de wijk ten goede”, aldus de korpschef. Iedereen content. Toch is er iets vreemds aan de hand. De resultaten van de actie, zo geeft Van Peer wat schoorvoetend toe, liggen “beneden de verwachtingen”. Voor wie het Peter Benoitpark aanziet als een drugshol is dat zonder meer het understatement van de eeuw. De politie zou met moeite een paar gram wiet in beslag genomen hebben. <br />
<br />
De vraag die mij bezighoudt is niet: is de politie nu zo’n bende prutsers dat ze een duizenden euro’s kostende operatie opzet voor een belachelijk kleine hoeveelheid softdrugs? Wel: gelooft de politie zelf dat het Peter Benoitpark Klein Amsterdam is, of heeft ze een reden om die wijk zo voor te stellen? Toen een van de aangehouden gasten twee dagen na de feiten zijn tijdelijk in beslag genomen gsm ging ophalen op het politiekantoor, informeerde hij nog eens naar de aanleiding van de raid. Antwoord: "we wilden tonen dat we ook nog bestaan". <br />
<br />
Wie beweert dat het Peter Benoitpark een veredelde no-go zone is, is niet goed wijs. Of wil het ego van de tien daar rondhangende snotneuzen strelen. Waarmee ik de reële, al jaren bestaande spanningen niet onder de mat wil schuiven, maar die hebben toch andere en complexere oorzaken dan ‘dealende schoffies’. Misschien vatte het beeld van M. en zijn twee maten, alle drie een jaar of 14, de onzin van de raid nog het beste samen. Geld samen leggend voor een Red Bull in Frituur ’t Brugsken klonk het niet zonder trots: “nu zijn we helemaal het getto van Sint-Niklaas, jong.” <br />
<br />
De mix tussen jonge families van buitenlandse afkomst en Vlaamse gepensioneerden is geen garantie voor eindeloze polonaises op buurtfeesten. Maar, zoals een verontwaardigde buurtbewoner getuigt in <span style="font-style:italic;">Het Laatste Nieuws</span>, “zowel bewoners als buurtwerkers spannen zich al jaren in om er een degelijker buurt van te maken en dat lukt ook. De actie van de politie heeft jaren werk om een goede samenleving te bevorderen kapotgeslagen. Deze aanpak is onverantwoord.” Zonder een wakkere journalist was geen kat in Sint-Niklaas op de hoogte geweest van de inval in het Peter Benoitpark. Nochtans: als het een beleidskeuze is om, na jarenlang in buurtwerk te hebben geïnvesteerd, paramilitairen in te zetten in de wijken, dan mag het schepencollege dat wel eens meedelen aan de bevolking.TBhttp://www.blogger.com/profile/09837653961652145841noreply@blogger.com0